TOPLUMUMUZ VE ÝNSAN YAPIMIZ 

Hayatýmýz pamuk ipliðine baðlý. Her an ölümle karþý karþýyayýz. Ölüm bize ne uzak/ölüm bize ne yakýn/ölümsüzlüðü tattýk /bize ne yapsýn ölüm’ diyen þairi anmak gerekecek burada. O da kanser gibi amansýz bir hastalýktan ölmüþtü. (Mehmet Akif Ýnan) 
Bir yandan hastalýklar, diðer yandan toplumumuz için bir vakýa haline gelen intihar vakalarý, öldürmeler hayatta kalmamýzý oldukça zorlaþtýrmakta. Toplumu saran mutsuzluðun yol açtýðý depresyon en büyük tehlike. Hayattan zevk almayan, alamayan toplum ne denli zenginleþirse zenginleþsin bir deðer ifade etmiyor. 
O halde ne yapmalýyýz. Bunca yýldýr dini deðerlerin yozlaþmasý, hayatýn alabildiðine maddileþmesi, insanlarýn sözde inançlý ama özde maddeci bir kiþiliðe düþmeleri her þeyi berbat eden bir durum. Ne denli ekonomik olanaklara kavuþursa kavuþsun mutlu olamýyor, yaþama sevincini hissedemiyor insan. 
Her þeyiyle Batýlaþmýþ, maddeci bir felsefeyle yaþamaya baþlamýþ bir Müslüman toplum, adý ne denli Müslüman olursa olsun gerçekte maddeci bir kiþiliktir, erdemden ve yardýmlaþma duygusundan uzak bu kiþilik yapýsý kendi kendisinin canavarý haline gelebiliyor. 
Cömertlik ve fakirleri koruma, yardýmlaþma duygusundan uzak, bencil yaþama duygusuna sahip insanýn yaþama sevinci duymasý imkansýz. Ýyilik yapma ve bununla yaþama aþkýna kavuþamamýþ insan tipi her zaman için kendi kendine zararlý bir varlýk haline gelmesi mümkün. 
Osmanlý toplumunun vakýf anlayýþýnýn yaygýn oluþunu düþünürsek, bu gün bu anlayýþa tekrar geri dönülmesinin ne kadar önemli olduðunu –bir az sosyolojik okuma yaparsak- anlayabileceðimiz açýktýr. 
Günümüzün insaný batý tipi kurgulanmýþ, zavallý, bencil, tüketici, hýrslý, egoist ve hedonist yapýdadýr. Hazcý insan tipi sonunda yaþama sevincini tüketmektedir. Bu da toplumuzun geleceðini, insan yapýmýzý tehdit eden en büyük sorundur.

Ahmet Kemal