Şiir dosttur şairine
Yıllandıkça kökleşir
Sarılır can suyu verenine
Çünkü şiir nankörlük etmez
Duyar şairin iç sesini
Lâkin şair mağrur bu aralar
Dünlerin ektiği dostluk tohumunu
Göz ardı etmekte
Hayatın dününde ve bu gününde
Damlayan şair
Aktığını zanneder
Acizliğini farkedemez
Mağruriyetinden
Şiir onun bu sırrını bilir ama
Dostluğum"iç sesi" değiştirir belki
Diye ümitlenir
Bekler sabırla
Milyonlarca şiir dökülür kağıtlara
Fakat kendini bulamaz orda
Anlam veremez olanlara
Şiir,âşık ya şairin kalemine
Bu aşkı kullanan şair
Yüklenir dış sesine
Cümle alem duyar
Şiirlerin Sultan’ını
Dost sır tutandır,der şiir
Dostumun iç sesi sırrımdı
Dış sese toplum hâkim
Bense bir toplum olamadım
Şairlerin gözünde
Tek dost kesmiyor onları
Çoğulcudurlar
Artık sır olmayan gönülde
Barınamaz şiir
Dostluğu gömer başlıklara
Dizelerini gizler adına
Başlıklar üşürken yatağında
Damladan ibaret olan Sultan,
Olmayan akıntının yatağını
Arar durur
Tam da o yolculukta
Şiirin gazabıyla karşılaşır
Kalem ilhamlara göz kırpar
Ve terk-i diyar ederler
Şairin küçük dünyasını
Şiirin adında gizlenen dizelerse
Umutlara sarılıp
Başlıklar üşümesin diye
Yeniden örtü olacakları günü
Beklerken şiirin aşk durağında
Bu defa şiirin aşkını tartmayacak
Yiğit şairler beliriverir ufukta
Kızgın, kırgın ve yorgun şiir;
Bir kez daha tartıya çıkarsam
Kaleminizi kırarım der
Şairlere
(
Şiirin Gazabı başlıklı yazı
Yankı PAK tarafından
27.06.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
