ÖLÜM AÞK HAMASET VE ÞÝÝR


Annem öleli bir ayý geçti. Ben hala onun acýsýný yaþýyorum. Öldüðünde aðlayamadým içime gömdüm acýsýný. Aðlayamýyorum yazýk. Bu aðlayamamak beni yakacak. Yeðenlerim öldü aðlamadým peþ peþe öldüler. Biri intihar etti bir þofben kazasýnda gitti. Ýkisi de asker dönüþü öldü, daha hayatlarýnýn baharýndaydýlar. Sonra annem öldü 40 gün geçti, amcamýn ölmesi için bir 10 gün daha geçti. Ýki, yeðen arasýnda 10 gün var. 
Bu kadar acý bana fazla. Yaþadým bu acýlarý ben hepsini gömdüm içime. Þimdi bana onlarý hatýrlatan ne varsa acýtýyor yaramý. Akþam hatun açtý konuyu susturdum onu. Bir öðrencim onlarýn üzerine yazdýðým þiiri animasyon yaptý. Sýra sýra tabutlar bahçede ve bir þiir. Kanattý yaramý. Güya bana yaranacaktý. Notunu verdin ve ödevi yüksek bir yere kaldýrdým öðretmenler odasýnda. Öðrenciler laubali oluyor kýzýyorum. Sinirliyim. En ufak bir þeye tahammül edemiyorum. Annemin evine yakýn oturuyorum evin yakýnýna gitmek istemiyorum. Kiraya versin istiyorum abim anneme tahsisi ettiði evi. Vermiyor. Bu benim acýmý küllendirmemi önlüyor. 
Halam geçen yýl ölmüþtü. Daha onu unutamamýþtým. Ama o ban çok acý vermedi. Ona çok emek vermemiþtim. Ve bu ölümün onun kurtuluþu olduðunu düþünmüþtüm. Sevinmiþtim bile onun adýna. Yalnýz çok yakýnda olduðu halde ve çok istediði halde sýrf annemin onun peþine takýlmasýndan dolayý evimi ona gösterememiþtim. Buna üzüldüm. Oysa evin yapýlmasýnda katkýsý vardý haberi olmadan. Abim bana verdiði borcu ona yýkmýþtý. Onun bundan haberi yoktu. Ýntihar vakasý beni hazýrlýksýz yakaladý. Hiç tanýmadýðým bir uzaktan akraba genç yeðenin bu acý ölümü sarstý beni. 
Kardeþlerim bu ölümlerden hiç etkilenmiþ görünmüyorlar. Benim içimde fýrtýnalar kopuyor. Aðlayamamak ne kötü bir þey. Niçin aðlayamýyorum ben. Acaba annemin genç ölen dayýma sürekli sesli, aðlamasýndan mý? Belki de. Bakalým ne kadar sürecek. Annemin ölümü bende tam bir þok etkisi yaptý. Üst üste ölümler hep birbirinin acýsý üstünde iz yaptý. Bu iz derin acýsý derinleþtirmek denir. Acým o kadar derinleþti ki aþýk olduðum güzellik ve üzerine þiir yazmayý bile býraktým. Onu gördükçe içimden kopuþuna bile üzülemediðimi görüyorum. Oysa ne tatlý acýlar çekiyor ne güzel þiirler yazýyordum. Bu geçkin yaþýmým ürünlerini topluyor, yeniden doðum sancýlarý çekiyor yaþama hazzým tazeleniyordu. Her þey daha bir anlamlý hale geliyor umutlarým tazeleniyordu. 
Annemi düþünüyor, Amcamý düþünüyor, ölümü düþünüyordum. Bütün bu düþünceler içimde yeni yeni derinleþen aþký küllendiriyordu. Aklým devreye giriyor, imkansýz aþktan uzaklaþtýrýyordu gitgide beni. Aþkýn yerini ölümler alýyor, aþk þiirleri yerine ölüm þiirleri yazýyordum. En son dini þiirlere geçerek kurtulmayý denedim bu ölüm fikri sabitlerinden. 
Peygamber hayatlarýný þiirleþtirirken þimdi de bir den bire geçmiþte baþladýðým Çanakkale destanýný sürdürmeye baþladým. Her gün bir parçasýný temize çekerken yeni ilhamlarla süslüyor kendimi avutuyorum. Bu avutma ne kadar sürer ruh gemim hangi denizlere açýlýr hangi limanlara demirler bilmiyorum. 


Ahmet Kemal