BEYAZ TÜRKÜN ÖZGÜRLÜÐÜ



Senin özgürlüðün benim özgürlüðümü engelliyor, benim haklarýmý ortadan kaldýrýyorsa bu özgürlük deðil düpedüz hak ihlalidir. Bu özgürlüðe sokaða iþeme özgürlüðü denir. Bu bir hak deðil düpedüz ak ihlalidir. 
Çað özgürlük çaðýdýr, evet ama bu özgürlükler de sýnýrsýz deðildir. Her þey gibi özgürlüðün de bir sýnýrý vardýr. Toplumun yaþama hakkýna zarar veren özgürlük hak olamaz. Hatta her hangi bir bireyin yahut bir varlýðýn -bu canlý veya cansýz bir varlýk olabilir- özgürlüðünü veya haklarýný ihlal ediyor, sýnýrlýyorsa bu özgürlük bir hak deðil, hak gaspýdýr. 
Bugün bazý insanlar kendilerini o denli toplumun, hatta her þeyin üzerinde görüyor olmalýlar ki her þeyi yapabileceklerini söylüyorlar. Bu tipler özgürlüklerini nasýl bu kadar ileri götürebiliyorlar. Bu hakký nasýl kendilerinde bulabiliyorlar. Acaba doðuþtan böyle haklara sahip olduklarýný, kendilerinin seçilmiþ insan mý olduklarýný düþünüyorlar. Böyle mi inanýyorlar, yoksa böyle mi inandýrýldýlar. Küçüklüklerinden beri bu telkinlerle mi büyüdüler. Kendilerinin Beyaz Türk olduklarý, doðuþtan bazý ayrýcalýklarýnýn olduðu mu fýsýldandý kulaklarýna, bu ninnilerle mi büyütüldüler. Kendilerinde baþka olanlarý zenci mi görüyorlar. Yoksa ülkemizde Hindistan’daki kast sistemi mi var da bizim haberimiz olmamýþ? 
Bu ben ne yapsam doðrudur mantýðýyla hareket eden zavallýlar, halký gerici diye damgalýyor, inanmayý gerilik kabul ediyor, her türlü hakkýn kendisinde olduðunu düþünüyor. Kendi sýnýflarýndan olmadýðýný düþündüðü birilerinin kendileriyle ayný haklara sahip olmasýný hazmedemiyor ve onlara aptal: geri zekalý damgasýný yapýþtýrýyor; böylece kendileri çok akýllý ve ileri zekalý, seçkin insan oluveriyor, böyle düþünerek mutlu oluyor zavallýlar.
Benim oyum çobanýn oyuyla bir mi olacak diyor bu zavallý beyaz Türk. Düne kadar bundan þikayet etmeyen zavallý acaba þimdi nasýl þimdi bundan þikayet eder hale geliyor. Hatta bas bas baðýrýyor, feryat ediyor, ter ter tepiniyor, saçýný baþýný yoluyor, çýngar çýkarýyor, kýyamet koparýyor, ortalýðý velveleye veriyor. 
Ah bu Beyaz Türk, ah bu zavallý yaratýk. Dün iþler yolunda gidiyor diye ses çýkartmadýðý her þeyi yeniden ele alýyor. Her türlü argümaný kullanýyor. Eskileri raftan indiriyor. Ey kalabalýk topluluklar, ey ikinci sýnýf insanlar diyor benim sana verdiðim haklarý benim lehimde kullanmadýðýn için geri alabilirim senden, sakýn ha aklýný baþýna al ve o haklarý benim lehimde kullan. Heyhat, maymun gözünü açtý, uyutulan büyük kitleler uyandý, ‘yýllardýr benim bütün haklarýmý gasp ettin, bana hayat hakký vermedin, sürekli ensemde boza piþirdin artýk buna izin vermeyeceðim.’diyor artýk. 
Artýk ben de özgürlük istiyorum. Senin özgürlüklerin benim özgürlüðümün sýnýrýna adar. Yýllardýr sýnýrsýzca kullandýn benim varlýðýmý hiçe saydýn, benim haklarýmý gasp ettin. Artýk buna müsaade etmeyeceðim. Bana hakaret etmene izin vermeyeceðim. Bana aptal demene katlanmayacaðým. Asýl aptal sensin. 
Sana çok sevdiðin yazarýn Aziz Nesin’in aðzýndan sesleneceðim. Sen büyük bir aptalsýn. Sanatçý da olsan, yazar da olsan aptalsýn. Ýþte ispatý. Ne diyordu o sayýn yazar ben yýllardýr aptallar için yazýyor ve çok okunuyorum. Ben hiç o senin baþ tacý ettiðin yazarý okumadým ki, okumaya deðer bulmadým ki. Onun yazdýklarý benim zekama hitap etmedi ki. Onu hep sen okudun, sen baþ tacý ettin. Kutsal kitap gibi deðer verdin sen o yazarýn eserlerine.

Ahmet Kemal