Düşlerim terli bir mahzendir içine kilitlendiğim yalnızlığın güftesi nice yeis dolu bir mecra addedilen o mezar ırkı olmayan acılardan ördüğüm kefen…

 

 

 

Melundur gölgeler:

Mealimse kim bilir kim bilir hangi iklim?

İkilettiğim aşkın da reveransı şakıdığım bülbülün

Telaşlı çırpınışları

Oysa güldüm ben sıradan bir gül

Sıra dışı bir sevgiyi ve hayatı bahşeden Rabbimin nezdinde

Coştum ve coştum ve duruldum ansızın:

Damımdı sefil hazan

Hüzün yüklü bulutlarsa en sırdaşım

Hecelediğim hayatı bazen bozguna uğratan

Olsa olsa mazinin na’şı…

 

Sökün eden bir hece bir kelime

Aşkın damladığı nice ölü hücre

Bedenimde saklı

Bense bedensiz bir yolculukta saklı

Tuttuğum kadar nazımı niyazı

Elbet beni çeken ve reddetmeyen sadece O.

Çevrelendiğim zinhar gölge

Tavaf edilesi bir cennet saklıdır içimde

Çimenin yeşili

Renklerin billur sesi

Oysaki sessizlik düştü payıma bir ömrü

Heba etmenin ertesi

Ertelediğim mutluluğu

Bana layık görmeyen her kimse

Kimsesizliğimi unuttum ben unuttum sevdikçe.

 

Kambersiz düğün misali

Gocunmadan sevdiğim insanları ve hayatı

Nihayetinde çalınsa da yaşama sevincime sahip çıkan Mevla’mı

En çok sevdim

Çokluğuma binaen tekil zaaflarım ve zarif tuluatım

Nazenin gönlümde saklı soytarı zemheri

Hem üşüdüğüm hem terlediğim

Bilindikten çok ötedir benim bitimsiz acılarım

İçimi açamadığım kadar

Lahzasında kaderin kaykıldığım yer gök

Gümbürtülü yaşlarım kurulandıkça Allah katında.

 

Koştukça koştum beni çağırana

Çağlayan yüreğim çağdışı bir özlem belki benimki

Şimdilerde saklı tuttuğum onca hatıratı

Sevebilmek bu sefer kendimi

Koşullandığım bir mevsim ki hazanın çağrısı

Güftelerin ıslıkladığı bir şarkıyım ben sonsuzluğa kurulu

Saatim ve alarmım ve beden yaşım

Yaslandığım ulu dağın

Pervazında seken bir çocuk gibi ansızın

Yüzümde açan güllerin mecazi kokusu.

 

Ulaşılası cennetin giriş kapısı

Layığıyla O’na sadık bir kul olma telaşı

Efsunlu hüznüm ve sözcüklerim

Mealim saklıdır nazarında açtığım

İlk ve son kez yâd edilesi bir ömrü

Delip deşen duygulardan arda kalan şiirler elbet

Sararan beti benzine uyarladığım o pembe

İfşası aşkın iması yalnızlığın

İfa ettiğime tek muktedir sadece Rabbim.

 

 

 

 


( Kimsesizliğimi Unuttum Ben Sevdikçe... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 27.05.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.