ANNEMLE BEN



Ay düşmekte düşmekte düşmekte 
Yıldızları alarak yedeğine 
Gizli bir el açınca pencereyi 
Uzatmakta oradan en büyük şeyi 

Annem ve ben bir bütündük sonsuz göklerde 
Sonsuzluklarda yaşadık ve olduk göklerde 
Ve bir gün baktık ki düşmansız derin bir boşluğu 
Sürüklerken ardında perde perde 

Korkulu rüyalarda sığındığım aydınlık 
Annemdi ışıl ışıldı her yer onunla 
Neler neler geçti kim bilir 
Ruhumla ruhu arasında 

Issız gecelerimin aydınlık göğü 
Sendin ey Annem ruhumun ışıklı penceresi 
Benliğimi okşardı o müşfik sesi 
Sendin ve sendin ey Annem  ey nazlı peri

AHMET KEMAL

( Annemle Ben başlıklı yazı EDİP GÜL tarafından 7.05.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.