Mademki boþa gitti verilen bunca emek
Mademki yok sayýldý her þey yalanmýþ demek
Madem reva görüldü var olaný görmemek
Lânet edip bu þehre çekip giderim ben de
Yaþatmam yaþatamam kötülüðü bedende.
Yüreðimden sevgimi söker yine giderim
Son umudu Müftü’ye döker yine giderim.
 
Görmediler gücümü "deli" dediler, tamam!
Yokluða yoksulluða yapýlmýþken atamam
Bin defa gömseler de topraðýnda yatamam
Arkama bile dönmem çekerim paþa paþa
Neþe sizlerin olsun derim; "çile çok yaþa!
Kurduðum kuleleri yýkar yine giderim
Elimle boðazýmý sýkar yine giderim.
 
Belediniz toprakla eriþmeden unvaným
Ayrýk otlarý ile sarýlýyor her yaným
Hibe ederim size olsa bile tek caným
Yolarým köklerimi atarým uzak yere
Bir lokma ekmeðimi inþallah Allah vere.
Yorulsam da aldýrmam durur yine giderim
Yarýný þakaðýndan vurur yine giderim.
 
Etrafým karanlýkla bir sur gibi çevrili
Þiiri duyulmuyor sustu rüzgârýn dili
Hapsedip bir kafese terk etmeli bu ili
Üzülsem de kaçarým bulmak için huzuru
Karþýlýk almadýysam sevemem kuru kuru.
Parçalayýp yerlere çalar yine giderim
Isýrgan otu gibi dalar yine giderim.
 
Riyayla tüketmedim göðsümdeki nefesi
Bilmedim hileliymiþ adaletin kefesi
Haksýzlýkla savaþan ben hukukun efesi
Çekerim kýlýcýmý hesapsýz savururum
Buzdaðýnda donarken dünyayý kavururum.
Metropole adýmý çakar yine giderim
Bu þehri baþtan sona yakar yine giderim.