ZİYAN

 

Zehir oluyor günlerim

Ziyan olup gidiyorum.

Yitik bir şehrin

Hüzünlü figüranıyım.

 

Göz kapaklarım kapanıyor,

Yorgun geçen günler içinde.

Yalnızlığın ayaz koynunda,

Dört bir yanım tanımsız.

 

Boğazımda kuru bir düğümcük

Yutkunamıyor, nefes alamıyorum.

Çevremi sarmış kirli bulutlar

Serbestçe gezemiyor, göremiyorum.

Körü körüne kör ettim bedenimi,

Taşa dönmüş puslu yüreğim.

Boşu boşuna harcadım yıllarımı,

Düze inmiş karlı dağlarım.

 

Akar göz yaşlarım sel olur gider,

Gözlerim yok olur, hayat denilen kavramda.

Soğuk zindanlar bekler cansız bedenimi,

Bedenim zindanların değil, nemli toprağındır.

( Ziyan başlıklı yazı DERYADENİZ42 tarafından 5.04.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.