BİR ŞİİRİN DOĞUŞU

 

Küçük kardeşim 2015 yılında bir sosyal paylaşım sitesinde bu resmini yayınlamış ve altına da dörtlük yazmıştı.

 

Ne anam ne babam var kızacak
Çamura bulanmışım tosun misali.
Bir hayat sürüyorum gözlerden Irak
Denizin dibindeki yosun misali...

 

Sedat İnce

 

Hayatı hep zorluklarla geçmiş, hakkı yenilmiş, ama yılmamış çalışmaya devam etmişti. Onun hayatını, düşüncelerini bildiğim için ben de onun adına bu şiirle yıllar önce vefat eden annemize seslenmiştim.

 

AFFET ANNE

 

Yine üstüm kirlendi ne yapayım bu işim
Öfkelenme ne olur göklerden bir af yolla
Çamurla mı yoğruldu bilemem ki geçmişim?
Patronlara merhamet emeğe insaf yolla
---Toprak suyla birleşmiş içine çekmiş anne
---“Yalan dünya” derdin ya, her şey gerçekmiş anne
.
Çamur dediğim ne ki alnıma değmediyse
Pasağımdan ar etme öte yandan bakarken
Gururlan oğlun için başını eğmediyse
Toprak kondu rüzgârla yüzümden ter akarken.
---Nasılsa akşam olur evde yıkarım anne
---Temizlenir karşına öyle çıkarım anne.
Mekânın cennet olsun konuksun düşlerime
Öpüyorum bıkmadan sarılıp ellerinden
Verdiğin öğütlerin katkı gülüşlerime
Üzüyorsam urgan yap saçının tellerinden.
---Çamura belense de oğlun tertemiz anne
---Harama dokunmadık ailece biz anne.
 

Afet Kırat

 

Kimisi paylaşımda kimisi sandığımda binin üstünde şiirim var. Belli bir konuya takılıp kalmadım hiç. Sadece kendi duygu ve düşüncelerimi de yazmadım. Şair empati ( duygudaşlık) yapma yeteneğine sahip olmalı, olayların, insanların hatta canlı cansız tüm varlıkların sesi olmalıdır. Öyle yapmaya çalıştım, sanırım başardım da.

 

Şiir sadece belirli kalıplara uyularak yazılmıyormuş. Okuduğum başarılı şiirlerden, makalelerden öğrendim. Şiirsel ifadeler, ahenk, edebi sanatlar da yer almalıymış. Genelde serbest şiirde kullanılan imge, edebi bağdaştırma da denilen hayali resimler de katılmalıymış şiire. O konuya yoğunlaştım, çok aşırıya kaçmadan okuyucunun hayal gücüne de seslendim.

 

Şiirlerimde “ben” çok kullanılsa da birçoğu ben değilim. Yaşadıklarımdan çok yaşanılanlardan yararlandım yazarken.  Bazen bir olay, bazen bir düş bazen de bir kelime yönlendirdi yazdıklarımı.

 

Kardeşimin adına yazdığım bu şiir kadar etkilenmedim çoğu zaman.

 

Annemi 1995 de, küçük kardeşimi 2021 de kaybettim. Bir çamurlu yüz bir de mesaj dolu dörtlüğü kaldı bana anı olarak.

 

Şiir mi, çok da önemli değil, önemli olan yaşanılanları duyurabilmek.

 

Mekânları cennet olsun annemin ve kardeşimin, bütün kaybettiklerimizin.

 

Bir şarkı sözüyle noktalayalım mı?

Elbet bir gün buluşacağız…

( Bir Şiirin Doğuşu başlıklı yazı Afet Kırat tarafından 28.03.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.