İnsandır kanayan yaraya tuz basan
Çocukluk sevdasından ayıranda koparanda insandır
Hayvan hayvana acır ama
İnsan insana acımaz
Gizli gizli sevdim çocukluk sevdamı
Bir tutsak çukuruna düşercesine
Çocukluk işte sevdim bir kere ayrılamadım
Ne kadar da çok unutmaya çalışsamda bir türlü unutamadım
Elbet birgün kavuşurum diye
Hep kendi kendimi kandırdım
Yıllar boyunca
Benim yüzünden çevresindeki insanlara rezil olmasına diye
Hep yaralı yüreğimde gizli tuttum
Hiç kimse bilmesin öğrenmesin diye başka birini ortaya attım
Öyle çok seviyorum ki taparcasına
Çocukluğumdan beri hep yüreğimde yaşayacaksın
İster benim olsun ister elin olsun
Yinede kalbimde gönlümde çocukluk aşkım olarak yaşayacaksın kendi kendime söylendim
İstanbul Güngören parkında
Üstüme gazeteleri örtüp yatarken
Çocukluk sevdamı hayal ederek çocukluk aşkımın sevgisiyle ısınmaya çalıştım
Sokaklarda parklarda yatmak zoruma hiç gitmedi ama
Onun gibi kültürlü okumuş bir insan olamadığım için çok zoruma gitti
Neden Tanrım bana çocukluk sevdama kavuşmayı çok gördün
Bende senin garip kulun değil miyim
Her gün her gece her akşam
Her sabah her ay her yıl
Ölüp ölüp diriliyorum
Ölüm icabı yaşıyorum
Tabiki acılar içerisinde yaşamaya yaşamak denilirse
Zaza Tuğrul hep kendi kendine der
Ne olursan ol nasıl yaşıyorsan yaşa
İster cahil ol ister okumuş kültürlü ol
İster fakir ol ister zengin ol
İster İşçi amele ol
İster zengin iş adamı ol ama
Asla ama asla çocukluk aşkını sevdanı hiç unutma
Eğer çocukluk aşkını sevdanı unutursan
İşte o zaman gerçek bir ölüsün mezarsın
Ömür boyu bekar kaldığımı bilsem de
Çocukluk sevdam dan başka hiç kimseyle evlenipte yuva kurmayacam
İnadım inat
Kefenimde tabutumda mezarımda toprağım çocukluk sevdam olsun
Gizli gizli sevmek sevdalanmak çok büyük acı veriyor
Felek öyle zalim feleksin ki
Acılar mahkumu ettin
Zalim felek karakol musun
Polis misin savcı mısın
Hakim misin mahkememisin
Beni acılarla çilekeşlerle yargısız infazla yargılıyorsun imtihan ediyorsun
Yeter artık dayanacak gücüm takatım kalmadı
Gayri bu garip can acılar yükünü taşıyamaz oldu
Asker ocağında rüyamda
Çocukluk sevdamın evlendiğini görünce beyaz gelinlik giydiğini görünce
Yıllık izinde uyuduğum parkta fare zehirinin hepsini yuttum
Çocukluk sevdama kavuşamadıktan sonra
Yaşamanın nefes almanın hiç bir anlamı değeri yoktur
Onun uğruna ölecek kadar çok sevdiğim için canıma kıydım ama
Öldürmeyeni Allah öldürmezmiş
Yaşamaya hevesim kalmadı artık
Hayallerle yaşadık yaşattık
Hayallerle can çekişiyoruz
Göz yaşlarımızla sevdik
Kanayan yaralarımızla sevdalandık
Biliyorum çocukluk sevdamıza kavuşmak çok zor
O yüzden çok dertliyim kederliyim isyankârım
Varsın kavuşamayalım
Yeter ki mutlu sevinçli olsun
Çiçek yüzü hiç solmasın
Hep gülsün mutlu yaşasın
Benim gibi acılar mezarlığında ölüm sancısı çekmesin
Kumbara da bozuk para biriktirmiş gibi
Çocukluk sevdamın sevgisini biriktirdim yaralı yüreğimde
Karlar gibi yaşantım kefen beyazına büründü
Dün ne yaşadımsa
Bugün ise en büyük acıları yaşıyorum
Çocukken ne hayaller kuruyordum
Şimdi ise ne hallere düştüm
Bir insan neden kendi hayatından ve kendisinden nefret eder
Kendi kendisinden neden utanır
Zaza mahsun Tuğrul