Zengin sembol ( alışık
olduklarımız sembol, özgün olanlar imgedir) uyumlu seslerle, ritimli sözlerle
ortaya çıkan bir edebi anlatım biçimidir. Şiir şairin düş gücüyle hayat bulur.
Şair, kendi hayal gücünü anlatabilmek için aşina olduğumuz kelimeleri
kullansa da yeni baştan yaratır. Sözcüklere sözlük anlamlarının dışında yeni
anlamlar katar, onları dilin genel kuralları içindeki cümle yapılarından çıkarır
farklı söz dizinleri oluşturur.
Okuyucuya hissettirmelidir: Anlatılmak istenen
düşünce ve duygular etkili ve yoğun biçimde aksettirilmesi gerekir.
Dilin kullanımı çok önemlidir. Eserde dil
kurallarına özen gösterilmelidir.
Üslup: şiir yoğun anlatıma sahip sürükleyici
tarz ve duru bir dil kullanılması üslubu şekillendirir. Anlatımda aksama
olmadan tarzına uygun biçimsel ve anlamsal özellikler taşımalıdır.
Şiirin teknik yönü
Şiirde bireysel duygu ve düşünceler, olaylar
anlatılmak istenmişse imge değeri yüksek olmalıdır.
Toplumsal bir konuysa hem yalın hem anlaşılır
olmalı aynı zamanda edebi zevke dönüştürmelidir.
Özgünlük şiirde çok önemlidir, şairin kendine
has bir tarzı yakalaması ve bunu aksettirmesi gerekir.
Şiir etkili olmalıdır, rahatça her yerde okurum
diyebilecek kadar, okuduğunda da dinlettirecek kadar.
Şiirde konuşan, şairin sesini ve söyleyişini
emanet ettiği kişi veya varlığa “söyleyici” adı verilir. Şairin sesini
duyurabilen hayali kişiliktir (şiirsel ben). Değişik şiirlerde ben gibi biz de (
fiil ve zamirlerle de farklı kişilikler oluşturulur) olabilir. Söyleyicinin
şiirdeki tavrı (üzgün, meydan okuyan, cesaret verici vb.) ve hitap ettiği kişi
veya varlık şiirin akışını da belirler.
Not: şiirde kullanılan edebi sanatlarla devam
edeceğiz.