Üzerinde yaþadýðýmýz bu güzel topraklarýn, 20. Ve 21. Yüzyýllar içinde geçirdiði aþamalarý tarih açýsýndan özetle irdelemek istedim. Biliyoruz ki, halefi olduðumuz Osmanlý Devleti 1683 II. Viyana bozgunundan sonra yýl yýl gerileme ve çöküþ devri yaþayarak I. Dünya savaþý sonunda yýkýlmýþtýr.

         Osmanlý gerilerken Avrupa devletleri güçlenmiþ yapýlan savaþlarda ibre sürekli aleyhimize dönmüþ ve imparatorluk büyük toprak kayýplarý yaþamýþtýr. Avrupa sanayi devri yakalamýþ. Bizler sanayileþmeyi baþaramayýnca batý mallarýnýn açýk pazarý haline gelmiþiz. Nihayet I. Dünya Savaþý öncesi Ýtilaf Devletleri aralarýnda yapýlan gizli antlaþmalarla topraklarýmýzý kendi aralarýnda pay ettiklerini tarih bize söylüyor.

         Bu arada kuzey komþumuz Rusya Deli Petro’dan beri sýcak denizlere açýlma… politikasý güderek maalesef Osmanlý aleyhine büyümüþ. Türk-Rus savaþlarýnýn galibi olarak adeta Osmanlý’nýn altýný oymuþtur.

         Çanakkale Savaþý, tarihimizde çok büyük öneme sahiptir. Türk Ulusu bu savaþta destansý direniþ göstererek Ýtilaf Devletlerinin boðazý geçip Ýstanbul’u iþgalini önlemiþtir. Bu zaferin bizim için iki önemi daha vardýr: Mustafa Kemal gibi bir deha ortaya çýkmýþ.  Ýngiltere, Fransa gibi ülkelerle çarlýk Rusya’sýnýn baðlantýsýný kesilmiþtir. Ve Rusya’da Bolþevikler çarý devirerek devrim yapmayý baþarmýþlardýr. Eðer Çanakkale geçilip Çar kuvvetlerine yardým yapýlabilseydi çar devrilmeyip Erzincan’a kadar gelen Ruslar geri çekilmeyecekti.

          Bu baðlamda Lenin liderliðinde kurulan Sovyet idaresi 1915 yýlýnda yapýlan Osmanlý topraklarýnýn paylaþýmý onursuz gizli antlaþmayý açýklayýp çar zamanýndaki Rus isteklerinden feragat etmiþtir.

         1919-1922 yýllarý arasýnda Türk Ulusunun kaderini deðiþtiren Ulusal Kurtuluþ Savaþý’ný normal koþullarda deðerlendiremeyiz. Bu savaþ baþlý baþýna bir büyük destandýr. Bu savaþýn baþkomutaný Mustafa Kemal sadece Türk Ulusu’nun deðil, baþarýlarýyla ezilen, sömürülen tüm uluslarýnda özgürlük savaþlarýnda örnek alýnan bir lider olmuþtur.

         Bilindiði gibi yýkýlan bir devletin yerine yoklar var edildi. Baðýmsýzlýk savaþý kazanýldý. Yeni bir devlet Türkiye Cumhuriyeti kuruldu. Atatürk’ün liderliðinde kurulan yeni devlet yüzyýllarca geri kalmýþ ülkeyi mamur hale getirmek için hýzlý bir kalkýnma çabasýna girmiþ. Barýþý önceleyerek komþu ülkelerle dostluk paklarý kurarak baðýmsýzlýðýný pekiþtirmiþtir. Atatürk, “Özgürlük ve baðýmsýzlýk benim karakterimdir.” der. Bu fikrini yaþadýðý yýllar içinde kurduðu devletin þaþmaz politikasý haline getirmiþ ve uygulamýþtýr.

         Ýnsanlýk, 1939-1945 yýllarý arasýnda bu kez II. Dünya Savaþý yaþadý. Bu savaþ boyunca dýþ politikamýzýn deðiþmez ilkesi olan “Yurtta sulh cihanda sulh” ilkesi takip edildi. Ulusal Kurtuluþ Savaþý’nýn Batý Cephesi komutaný, Lozan Barýþý’nýn imzalayýcýsý II. Cumhurbaþkaný Ýsmet Ýnönü’nün örnek politikalarý sonucu Türkiye ateþ çemberi savaþýn dýþýnda kalmayý baþardý.

         1945 yýlýnda büyük yýkýmlara neden olan savaþ sona erdi. Savaþ devam ederken 1944 yýlý sonunda ve 1945 yýlý içinde savaþýn kaderi belirlendi büyük oranda. Almanya’nýn ve de Japonya’nýn savaþý kaybedeceði alenen þekilleniyordu.

         Savaþýn galip devletlerinin liderleri Churchill, Stalin ve Roosevelt Þubat 1945’te Yalta’da toplanarak tabir caizse dünyayý kendi aralarýnda pay etme çalýþmasý yaptýlar. Ayný amaçla bir toplantý da ayný yýl içinde 17 Temmuz-2 Aðustos arasýnda bu kez Postam’da yapýldý. Katýlan ülkeler aynýydý; ABD, Ýngiltere ve Sovyetler Birliði.

         Bu iki toplantýda bizi ilgilendiren en önemli konunun Stalin’in Rus çarlarý politikalarýný sürdürmek istemesidir. Stalin boðazlarda üs kurmasýna müsaade edilmesini ve doðuda öncelikle Kars ve Ardahan’ýn Sovyetlere býrakýlmasýný sýklýkla ve þiddetle öne sürdü. O yýllarda hükümetimiz ve dýþ iþlerimiz Stalin ve dýþiþleri bakaný Molotof birlikte yürüttükleri saldýrgan politikaya amansýz mücadele verdi.

         Sovyetlerin boðazlarý kontrol etmek istemesi, giderayak Akdeniz ve Ortadoðu’ya eriþme istekleri özellikle Ýngiliz çýkarlarýna uymuyordu. Ýngiltere ve daha sonra ABD Ortadoðu’nun zenginlik kaynaklarýný kontrol etmek adýna Stalin’in isteklerini karþýlamadýlar.

         Sovyet tehdidinden çekinen Türkiye Atatürk’ün tam baðýmsýzlýk politikasýný terk ederek savaþ galiplerinden Ýngiltere, ABD’ye yaklaþtý. Nihayet NATO’ya kabul edildik. Ve doludan kaçarken fýrtýnaya yakalandýk. Kore’ye asker gönderdik. Türkiye’yi küçük Amerika yapma sürecine gidildi zamanýn hakim politikasýyla... Silahlarýmýzý NATO’nun güdümünde batýdan daha çok ABD’den almak durumunda býrakýldýk. Soðuk savaþ süresince NATO’nun Sovyetlere karþý ileri karakolu görevi üstlendik.

         Sovyetlerin 1990’lý yýllarda daðýlmasýndan sonra ABD süper güç olarak yalnýz kaldý. Bu kez emperyalist politikalarýný daha bir pervasýzca uygulamaya soktu. NATO’da müttefik olmamýza karþý devletimize bela olan ayrýlýkçý PKK ve Feto terör örgütüne açýktan destek verdi. Bu baðlamda son olarak bize F-400 satmayarak ve ortak olduðumuz F-35 projesinden dýþlayarak müttefikliðin gereðini uyguluyor(!)

         Yazýma neden olan ana düþünce þu: Atatürk 1938’de ölmeyip Ýsmet Ýnönü gibi uzun yaþasaydý. Örneðin 1964 ortalarýna kadar yaþasaydý tam baðýmsýz politikasýný sürdürebilir miydi? Bu konuda iletiþim içinde olduðum donanýmlý arkadaþlarla çokça zihin jimnastiði yaptýk. Bazýlarý arkadaþlar, Atatürk’te yaþýyor olsaydý Stalin’in baskýlarý yüzünden týpký Ýnönü gibi batýya yanaþýrdý derler.

          Bazý arkadaþlar da Mustafa Kemal ileriyi gören, konjonktürü en iyi deðerlendiren bir liderdi. O, Ulusal Kurtuluþ Savaþý için Samsun’a çýkmadan önce yapacaklarýný planlamýþ giriþeceði mücadele için yapacaklarýný en ince ayrýntýlarýna kadar planlamýþ ve bu planý gün gün uygulayýp baþarýlý olmuþtur. O bakýmdan Atatürk önceleri batýya yaklaþsa bile NATO içinde olan Fransa, Ýtalya, Kanada gibi daha özgün politikalar uygulardý.  Dýþa baðýmlýlýðý en aza indirger kendi uçaðýný, kendi gemisini… ülkemizde yapma davasýný sürdürürdü görüþündeler. Zaten Stalin’in 1953’de ölümünden sonra Sovyetlerin ülkemizle ilgili politikalarý terk edilmiþtir. Atatürk ilke ve devrimlerini özümsemiþ biri olarak ben de ikinci görüþü savunanlardaným.