Uzaklaþmak istedim büyük þehirden. Belki kalabalýk þehirlerden artýk hoþlanmýyorumdur. Sessizliði sakinliði arýyorumdur. Eðer ki yalnýzlýðýnýzýn dibine kadar yaþamak isterseniz sizi hiç tanýmayan bilmeyen bir þehre gidin

Ama karadenizi seviyorsanýz mutlaka Trabzon’a gidin. 

Ben hayatta çok þey sevmeyen biriyim sevdiðim þeyler çok bir elin parmaðýný geçmez belki de ben aksi biriyimdir geçinilmesi zor biriyimdir. Ama kiminle sohbet etsem mutlaka benimle konuþmasýný bitiremez ve sohbet uzar gider. Kaçtým büyükþehirden memleketime döndüm ilk baþta yabancýlaþtým oradan olmadýðýmý anladým. Ama bu önemli deðildi yazýn yeþil sonbahar sarý birde elinde bir bardak kahve varsa seyir zevkini yaþýyorsun. Yaþým ilerledikçe sakinliði arar oldum kimseye yeterince kendimi anlatamadým aldýðým büyük darbeler beni topraðýn kokusuna yaðmurun anayurduna doðru itti bana Karadeniz ilaç oldu düþtüysem kalkamamý saðladý kapýmda beslediðim kediler en yakýn arkadaþým oldu isimleri bile vardý Ferit , Bihter , Mami , Zeytin bir kaybolup bir gelen köpeðim leydi onlar bana güç verdi onarla ilgilenmek vakit geçirmek iyi geliyordu gel zaman git zaman memleketime ayak uydurdum tam anlamýyla ayak uydurdum ama ne yiyip ne içecektim burada gerçekler çýktý ortaya iþ imkaný sýfýr bir yerdeydim iþ yüzünden dönmek zorundaydým. Bir yerden koparýlma hissini orada yaþadým için için aðladým kimse fark etmedi zaten beni kimse yeterince tanýmýyor bende fark edilmiyorum . Duygusal olduðumu kimse görmedi hayatýmda bir gün tekrar dönermiyim bilmiyorum ama memleketimi hep özlüyorum.