Güneþin sonsuz gücü ama þahidim iþte,

Bulutlarýn güneþe, pustuðunu gördüm ben.

Topraðýn set çektiði, heybetli daðda taþta,

Rüzgârýn deli gibi, estiðini gördüm ben.

Kimi zaman kazýldý, nedametten ar etti,

Sular bile rahminden, el çekti firar etti,

Çatladý her yerinden, insanlýk zarar etti,

Yaðmurlarýn topraða, küstüðünü gördüm ben.

Toplantý salonunda, hava civa kasarak,

Menfaat tezlerine, kibir ego basarak,

Âlemin göz önünde, herkeslerin susarak,

Zalimlerin mazlumu, astýðýný gördüm ben.

Kumar fuhuþ narkozdan, bin kere basýlarak,

Savunmasýz insana, arsýzca asýlarak,

Her sokak köþesinde, harami kesilerek,

Haksýzlarýn yollarý, kestiðini gördüm ben.

Bu devir baþka devir, her yanýmýz bin yalan,

Ortaya atýlýyor, oyalan da oyalan,

Yangýn terör anarþi, memleket olmuþ talan,

Kiminin gözlerini, kýstýðýný gördüm ben.

Diyorum ki her insan, kula ilaç kalmalý,

Ýnsan dostun baðrýnda, öyle huzur bulmalý,

Nerede doðruluk var, orda hazýr olmalý,

Kiminin fitne fesat, kustuðunu gördüm ben.

Ben ki sözüm bitmeden, geçemem söylemeden,

Cinsiyetler karýþmýþ, olur mu paylamadan,

Sesimi yükselterek, gidemem haylamadan,

Özgürlüðün insaný, pýstýðýný gördüm ben.

Ýnsandýr menfaatte,  pay çýkarýr mevzudan,

Ah Âdem ne diyelim, keyf alýr her arzudan,

Heyhat sonradan görme, anlamaz tevazudan,

Deðiþtikçe kiminin, kastýðýný gördüm ben.

Âdem Efiloðlu