Abdurrahim Karakoç, öncelikle âþýk bir insan. Çoklarýnýn uþaklýðý seçtiði, doðruluða ve doðruya yakýn olmamak için köþe bucak kaçtýðý dönemlerde bile âþýk. Hakka, adalete, erdeme, ezeli olana daha aklýnýn erdiði, dilinin döndüðü ve kelimeleri cümleler haline getirip kâðýda aktarmaya baþladýðý günlerden bugüne kadar hep aþkla baðlý kalmýþ yaþayan gerçek bir âþýk…

Ömrünün her karesinde, söylediði türkülerin bestesi de, güftesi de, özü de, sözü de hep gerçeklere ayarlý. Notasýnda kulak týrmalayan ses, rotasýnda insaný ürküten ve endiþeye, kuþkuya sevk eden bir iþaret, cümlelerinde yerini sevmeyen, çið ve iðreti bir kelime yok. Sýrat-ý müstakim üzere olmayý ve hep öyle kalmayý kendisine en büyük þeref, þan ve baþ tacý bilen, yönünü de yorumunu da kýbleye dönük tutan, ömrü boyunca yatan taþlarý mesuliyetini idrak etmiþ, manevî deðerlerle kendini donatmýþ vatandaþ haline getirmeye uðraþan, maveraya ve mâneviyata sýrtýný bir kere olsun dönmeyen, kitaba uymak yerine iþlerini kitaba uydurmayý önemli bir özellik gibi gören bunca insana raðmen hep kutsal kitaba ve onun emirlerine uymayý en büyük saadet bilen bir yürekli insan.

Yüklü duygularla yazdýðý yazýlarda da, sözü en keskin ve etkili bir þekilde muhatabýnýn anlayacaðý bir biçimde dillendirdiði buram buram vatan, millet ve memleket kokan, insaný yüreðinden yakalayýp yükümlülüklerini kuþandýrarak yükseklere kanatlandýran þiirlerinde de hep akýllý bir cesaretin bizzat kendisi görülür.

Kutsala ve kutsiyeti olana, hak ve hürriyetlere, insanî ve Ýslâmî olana saldýran ve salyalý aðýzlarýyla leke bulaþtýrmaya uðraþan, fikirleri bozuk, fiilleri art niyetli, düþünceleri yenilenmeye yenilenmeye küflenmeye, bakterileþmeye baþlamýþ, dileklerinde bir tane olsun millet ve memleket eksenli iz bulunmayan, konuþtuklarýndan asla ve asla haz alýnmayan, ayný küflü nakaratlarý tekrarlaya tekrarlaya birbirini yiyip bitiren diþliler gibi kendi kendilerini bitiren ve sonu karanlýk, geriye dönüþü olmayan dipsiz uçurumlara götüren insan suretindeki yýlanlara karþý bir defa olsun geri adým atmamýþ bir dik duruþ örneðidir.

Yüzlerinde, yüreklerinde, bahçelerinde, bohçalarýnda hayra yönelik tek bir desen, tek bir lisan bulunmayan, bulundurmayan; fakat yalanla gerçeði, þapla þekeri, sapla samaný birbirine karýþtýrýp kafalarý bulandýrmayý çok iyi bilen densizlerin, dengesizlerin, deðersizlerin karþýsýnda dut yemiþ bülbül gibi insaný utandýran bir sessizlikle kalmamýþ, millî ruhun insaný cesaret abidesi halinde tutan ve mukavemet gücünü besleyerek onu herkesin imrendiði ve örnek aldýðý, dostlarýnýn öncü bir uç beyi bildiði, düþmanlarýnýn ise fikirlerine karþý olmakla birlikte prensiplerine, vakarýna, yiðitliðine hayran kaldýðý bir gönül eridir.

Ýmanla eylemi hayatýn teknesinde yoðuran, fikir çilesini çeken, okuduðunu hakkýyla okuyup deðerlendiren, sloganlarýn tuzaðýna asla ve asla düþmeyen, hep kendi deðerleriyle ve kendi gibi yaþayan, gölgede duranlarýn gölgesinin olmayacaðýný haykýran, madenî olaný deðil gerçek manada medenî ve manevî olaný yüreðine ilikleyen, eðitimi yaratana dönüþ ve yaratýlaný terbiyeye yöneliþ olarak algýlayan, batýlda inat eden kafalarý deðil hakka itaat eden kafalarý kendine yakýn bilen, ilimde, fikirde, sanatta derinleþip temelli deðer yargýlarýný teferruatýyla bilmeyi önemseyen bir çile adamýdýr.
Kendini de, kendine güvenenleri de aldatmayarak, ha¬kikate kavuþmanýn çetinliðini bilerek ve bu çileyi göze alarak, yalancý vaat ve umutlara kapýl¬madan, ruhunu ve kalbini her türlü yabancý ve yalancý fikir akýmlarýna karþý uyanýk tutan, bu yalancý ve yabancý fikirlere kapýlýp yörüngesinden çýkanlarý hakikate döndürmek için olanca gücünü sarfederek yazan, konuþan, doðru kararlar alarak yerinde sabýr göstermenin, yerinde en soylu bir direniþin ve þahlanýþýn örneklerini veren bir mücadele adamýdýr.

Prof. Dr. Celal Tarakçý Hocamýn dediði gibi 'Marifeti olmayan milletler zaafa düþer, faziletten yoksun olan fert ve cemiyet canavarlaþýr. Faziletsiz marifet hakký ezer, marifetsiz fazilet uyuþuk¬luk verir' gerçeðini çok iyi bildiði için maarifi de, marifeti de, erdem ve fazileti de çok önemseyen, iç bünyesinde özümseyen, kendini aþýp taþmaya cehdetmeyenleri yaþamýyor sayan ârif ve âkif bir þahsiyettir.

O,her þartta ve her zamanda “Fýrtýnaya karþý yaprak deðil, kökünü topraðýn derinliklerine salmýþ olan çýnar dayanýr.” gerçeðine inanmýþ olup ulu bir çýnar örneði sergilemiþ, her türlü fýrtýnaya ömrü boyunca kahramanca direnmiþtir.

Ýçinden geleni içinden geldiði gibi dile getirmiþ, desinler diye hiçbir þey söylememiþ, hiçbir þey yazmamýþtýr. Allah’tan baþka hiçbir varlýktan korkmayan bu yaþayan alperen, bütün icraatlarýný da sadece Allah rýzasýný düþünerek ve umarak gerçekleþtirmiþtir. Ahmaklara ve alçaklara Allah’ýn izniyle hiçbir zaman boyun bükmemiþ, oyunlara gelmemiþ, kendisini yolundan alýkoymak için sunulan oyuncaklara kanmamýþtýr. Derin düþünceyle, ileriyi gören, olacaðý sezen zekâsýyla, tesirli kelamý ve bazen gül gibi uzattýðý, bazen gülle gibi attýðý, bazen de mýzrak gibi tuttuðu kalemiyle mazlumun savunucusu, tek kaygýsý para, menfaat, tek düþüncesi üçkâðýt, tek iþi zulüm olan zalimlerin hasmý olmuþtur,

Okumadan yazmadýðý, bilmeden söylemediði için yazdýklarý hep okunmuþ, söyledikleri tutulmuþtur. O halk edebiyatýnýn yaþayan en büyük þairi, Nefi’den sonra en büyük hiciv üstadýdýr. Þiirleri insaný uyandýrýr, koþturur, coþturur, düþündürür, dillendirir, insana mukavemet gücü kazandýrýr. Aslýný, atasýný hatýrlatýr, zekâyý iþletir, ruhlarý huzurlu kýlar, ilmi artýrýr, imâný kuvvetlendirir, insaný yüreklendirir. Ülkü, ülke, vatan, millet, bayrak, maneviyat, onun þiirlerinde gerçek anlamýný bulur, okuyanlara yitirdiklerini buldurur. Mâziyi hatýrlatýr, istiklâli önemsetir, istikbâlin nerede olduðunu gösterir.

“Dinin temeli olan ezanlar ebediyen okunsun, ay yýldýzlý al bayraðýmýz kýyamete kadar güzel yurdumuzun üzerinde dalgalansýn, vatan bölünmesin, camilerimiz, kýþlalarýmýz kapanmasýn, hürriyetimiz elden gitmesin, birliðimiz daðýlmasýn, gücümüz zayýflamasýn, dostlarýmýza umut ve güven verelim, düþmanlarýmýza korku salalým” diyerek olmasý gerekenleri herkesin anladýðý dilden olanca samimiyetiyle muhataplarýna iletir.

Türkçeyi en iyi bir þekilde bilen ve þiirlerinde, yazýlarýnda hizmetimize sunan, millet þuuru gibi dil þuurunu da vazgeçilmez bir deðer olarak gören, milletiyle ve bu milletin hakiki evlatlarýyla tam bir kafa ve gönül baðý kuran, sanatýný ezelî ve ebedî gerçek sanatkârýn hizmetine veren, benini yok saymasýna karþýlýk benliðini her zaman var kýlan, etten robotlara karþý bütün vakarýný kuþanarak karþý duran, tefekkür sahibi olduðu kadar tevekkül sahibi de olan, dünyada dünyalýlara deðil dünyayý da yaratana baðlanan, dostuna tam dost hakkýn ve halkýn düþmanlarýna ise çok yamandýr

Abdurrahim Karakoç, kendisinin insan olduðunun farkýnda olan, insani özelliklerini sürekli yemleyen, yenileyen; kafasýný ve kalbini birbiriyle barýþýk tutarak bilgisini sürekli arýtan ve artýran, baþkalarýna kul, köle veya efendi olmaktan çok, ilim ve insanlýk yolunda halktan biri olarak gerçeklerden kýl payý ayrýlmadan yaþamayý kendisi için en deðerli bir görev bilen bir yapýya sahiptir. Düþünmek, fikir üretmek, fiillerini daha bir disiplinli hale getirmek, idealist ve insanlýða faydalý olmak, her zaman yüksek fikir ve düþüncelerle yükseklerde uçmak, yüreklerde yeþerip açmak, bütün zamanýný güzellik ve erdem üretmekle deðerlendirmek en belirgin vasýflarýndandýr.

Bu güzide insanýn iþi, çöl kuraklýðýndaki gönüllere yazýlarýyla, þiirleriyle hayat kaynaðý olmak, gerçeklerin yoluna sular gibi çaðlayýp akmak, dostlarý ve yarenleri için kendini unutmak, maddi ve dünyevi ihtiras nedir bilmemek, bizleri ötelere doðru umutla taþýmak, sorumluluk, soyluluk ve saygýyla yoðrulmak, aklýyla duymak, yüreðiyle bakmak, bilmek için gayret gösterenlere her zaman bir ýþýk yakmak, daðýtmak, bölmek, parçalayan deðil toparlayan olmak, az sözle çok þey anlatmak, mükemmelliklere, orijinal güzelliklere etik ve estetik özelliklere kucak açmak, bilmediðini de bildiðini de çok iyi bilmek, bildiklerine uygun yaþamak, laf deðil icraat, þamata deðil, faydalý iþler gerçekleþtirmek, vakarýný ve aðýrlýðýný sürekli korumak, günün adamý deðil, her zaman gönül adamý olmak, insafý, idraki, saygýyý, seviyeyi inadýna yeþertmek, mazlumlarýn yanýnda olup konuþtuðu zaman yüksekten deðil ama yürekten ve yürekli konuþmaktýr.

Kýsacasý örneði pek fazla bulunmayan, dostluðundan emin olunan, sözlerine güvenilen, dürüstlüðü örnek alýnan, gayretine gýpta edilen, ahlakýna hayran kalýnan, mertliði dillere destan olan, þiirleri ezbere bilinen, ferasetinden, cesaretinden övgüyle bahsedilen, doðduðu günden beri hep sýrat-ý müstakim çizgisinde yürüyen, yükümlülüklerini çok iyi bilen, ilmî, insanî, Ýslamî, yerli ve millî özellikler taþýyan her þeye herkesten daha çok sâdýk kalan ve sadece kendine benzeyen bir güzel insan, bir büyük þair-yazardýr o.

Durdu ÞAHÝN