Ki’ ben ölesiye yorgunum artık Derin kırgınlıklarım var hayata Afilli karanlık bir yerdeyim Mehlika Kalabalıktan çoğalıyor artık yalnızlıklar
Mevsim hazan Belk'ide zaman ömrümün tam ortasında duracak Saatler geri sayımda Yaşıyoruz öyle Delice’sine Mehlika
Sahi.. Sahi insan neye bezer Mehlika Buluta mı yağmuramı ? Denize mi ? Gökkuşağına mı ? Yoksa,yoksa Gökteki bir göçmen kuşa mı? İnsan dedikleri neden şaşar düşer Mehlika
Mesela .. Kaç dilde susar insan Kaç bahar kaç kara kış yaşar Sahi Mehlika söylesene Sevdanın kaç tonu var Sahi insan hangi renkte ağlar
Bir başak tarlasında boy verirken hayat, Toprak ana verdiğini geri alırmış insandan, Keşkelere sarılıp neyselerle avunuruz Gelip geçeriz bu dünyadan Şimdi ömür hasat zamanında Mehlika
Dedim ya Mehlika Ömür artık son bağ bozumunda Ölüm ne garip şey be Mehlika Bir daha geceye şiirler yazamayacağım Güneşi avuçlarına indiremeyeceğim asla Ahh Melika ah.. Ben ölünce şiirler yarım kalacak zulamda
Günün birinde ölüm saracak beni de Kara toprak örtecek tüm bedenimi Gökten berrak yağmurlar Yağacak Üzerime Mesela Mehlika Bir tuhaf Esecek rüzgâr Tenim üşüyecek Buz kesecek solumdaki Derin yara Ve ben Seni anacağım Mehlika..
( Mehlika -1 başlıklı yazı B. Delice tarafından 28.09.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
