Kaybedenlerin Sýnýfýna Yazýlmak, Kaybetmek! + 18

(Beklentisizliðimin Sancýsý Anaforu)-1

  Öylesine istek doluydu ki kendimi bundan korumak onunla olmamak için kendimi ne kadar zorlasam da buna mâni olamýyordum, onun için delice bir istek olabilirdi lakin benim için ona dokunmak, yarýn ne olacaðýný bilmeden onunla olmak, arzu ve isteðine cevap vermek onu mutlu mesut etse de bir anlýðýna, ben anlýk zevk ve mutluluktan öte bir ömür sürmesinden yanaydým. Bunu ona üstüme beni bir anda kucaklayarak o sýcacýk teniyle buluþturacak iþtahýný üzerime doðru gelirken nasýl kapata bilir vazgeçirebilirdim bilemiyordum! Ýnsan birkaç günlük tanýmayla tenini baþka birisine birden dokundurmasýna ve bir tende eriyerek bir bedende olmasýna, vakti gelmeden temas etmesine razý deðildim. Ona anlatmak için düþüncelerimle kavga ederken onu ikna edemeden delicesine bir atakla “Haydi onu vazgeçireceðim bir þey söylememe yardým et” diye çýrpýnýrken, aklým buna dünden razýydý. 

  O ýlýk nefesini duymak, saçlarýnda gezinmek, dudaklarýnda erimek iki tende bir olmak için, benden önce sanki soyunmuþtu. Ýþte zurnanýn cart dediði, çalamadýðý, yanlýþ akort edilmiþ saz gibi bozuk çalan saz gibiydim. Bir akort bana bir nota gerekliydi ban þu anda hemen!. Ýçimden “Rabbim sen bana yardým et” diye yalvarýrken. Rabbim seni yapacaðýnýn ne olacaðýný bekliyorum imtihandasýn dediðini hissederken, karþý koyamadan, üstüme soyunarak gelen ikinci tanýþmakla benimle olmak isteyen belki “sevdiceðim “diyeceðim Sevda istekli, haliyle üzerime yürüyordu. Kaçmak istesem de oda da kaçacak bir yerde yoktu! Rabbim niyetimin ortaya çýkmasýn benden imtihanla beklerken, -Her an imtihan halinde olduðumuz aþikâr- Aklýmýn” Salak mýsýn, ayaðýna gelmiþ daha ne istiyorsun, býrak kendini olayýn akýþýna ben sana yardým ederim, haydi sende bir adým at” diye delicesine söylemini duymamak için kývranýyordum. 

  Þu anda metafizik denilen “Fizik bilimlerinin ötesinde olan, fizik ve bilim ile açýklanamayan ve sýnýrlarýný aþan, fizik ötesi.” Bir þeyin yani bu halimden ötesini ya da Metafizikle gerçeðin üzerini kapatmaya çalýþan, beni köþeye sýkýþtýran bu halimi aþarak, bir anda ýþýnlanarak, Metafiziki anlamda bu anda, bu sýnýrýmý bana aþtýracak bir oluþumla ötelere gitmeyi çok istedim.

  Ben içten içe kývranýrken o hala gülümseyerek üstüme doðru geliyordu, sevinçliydi gözlerindeki o metafizik gibi sýnýrlarý aþmýþ bir gerçekle üzerime geliyordu. Kokusu odayý doldurmuþ baþýmý döndürürken, içinde bulunduðum anýn çözülmeyen düðümlerini nasýl çözerim diye düþünürken, doðal ifadesi isteðiyle üstüme hücum etmesinden nasýl kaçabilirdim ki? Lakin kaçmalý” hayýr” demeliydim, lakin nasýl? Onu incitmeden kýrmadan, ona bunu yorumlarken, hiç dinleyecek bir halde deðildi, gözlerindeki sevinç, tenindeki sýcaklýðý beni de odayý da yakýyordu alev, alev! Rabbim ne çetin bir sýnav, sen her þeyin iyisini bilirsin, diye içimde dualar ederken, onun bir beklentisi vardý, benim ise beklenilmeyenin sancýsýyla sancýlandýðým, beklentisizliðim varken bunu nasýl ifade etmeliyim bilemiyordum! 

  Böylesi anlarda daha öncelerde bu an olmadan önce, çok güçlüyüm dediðim anlarda, aslýnda hiç gücümün olmadýðýný anlýyorum ve Rabbime sýðýnýyorum, lakin bu imtihaný aþmalýyým ya da her zaman ki gibi kaybedenlerin sýnýfýna yazýlmalýyým! Þu anda bir karanlýk odaya bir anda sýðýnmak, benim için bir aydýnlýktan fazlasý olacaktý. Beni buradan kurtaracak bir tünelin içinde kaybolmayý o kadar isterken yaklaþtý ýlýk nefesiyle, tüm kaçýþ güzergahlarýmý kapatmýþ zaferiyle, bütün duygu ve hislerimi etkisi altýna almýþ güzelliðiyle, kendisinde sanki daha önceden var olmuþ deneyimiyle “Çok utanmýþa benziyorsun, ilk defa mý? Dediði anda eridim bittim, oysa bunun tanýþma dönemi üç bey ay sonra evlilik teklifi istemeler, kýna, niþan töreni evlilik nikahý gibi uzun yolu varken, bir anda hepsini yok saymakta ne oluyordu? Hayatýn yaþanýlacak belirli bir aksiyonu vardý bunu hiçe saymak yok saymak bu kadar kolay mýydý? Ýnsan kendini bir anda baþkasýnýn kucaðýna atarak, karþýndakine sormadan hazýr mýsýn, demeden, belli bir biçime kendisine uyan biçimi ile zorlayarak, benim için betimlenmesi zor hatta imkânsýz olana zorlayarak, kabul ettirmesi etik miydi? 

   Aklýmda bu sorular geçerken þu aný atlatacak bir anýn bir an önce zihnimden meydana çýkmasý için aklýmý zorluyordum. Ve Üstündekilerini çýkararak benim için akýlla ve mantýkla algýlanamayan þu anýn içinde kývranýrken o neþeli canlý istekli haliyle her þeyin bir anda olmasýný isteyen bakýþýyla, üstüme doðru kendini býraktý! Þu anda bundan beni kurtaracak bir bilgim yoksa gerçeklikte mi yok sayýla bilinir, deðiþkenliði anýnda kabul mu etmeliyim? Sürecin baþarýsý bilgi ile olursa ben þu anda bilgisiz ve sürecin beni yok ederek deðersiz bir hale sokmasýnýn ýstýrabýný yaþarken, bilmediðim bu gerçeklik benim için yoktur diyen aklýmýn beni kandýrmasý için çabaladýðýný, bilmek” kavramaksa” ben þu anda hiçbir þeyi kavrayamadan bir heykel gibi durmak yerine nasýl var olduðumu bunu istemediðimi anlatacaðým?

Devam edecek

Mehmet Aluç