MEVLAM VERMİŞ


Kimi cahil iken kimisi derya,
Rahman Rabbim cana farklı hâl vermiş.
Gerçek olan ölüm! hayatsa rüya,
İradeye  zihin ayak el vermiş.


Yürüyüş başlıyor ilk adım ile,
Kini! muhabbeti geliyor dile,
Acıyı tatlıyı yer bile bile,
Zehirli arıdan kula bal vermiş.


İnsan yalnız olmaz hayat yolunda,
Sevdaya düşünce eşi kolunda,
Heyecanla atar kalbi solunda,
Neslin devamına teşne bel vermiş.


Cüzi iradesi kendi elinde,
Bata çıka yüzer hayat selinde.
Güzel kelam çirkin sözde dilinde,
İnsanlığa farklı lisan dil vermiş.


Ömür dediğimiz çileli yolmuş!
Yaşanmış ne varsa o kader olmuş,
Tomurcuk gül olan açılıp solmuş!
Biten sermayedir kula yıl vermiş.


Çöl kurak sıcak dağlarsa serin,
Tepeye çıkınca kuruyor terin.
Masmavi göllerde dipler pek derin,
Hem sıcak hem serin esen yel vermiş.


Şairim saymakla bitiremedim!
Nefsimi hizaya getirmedim!
Ham kaldık bir türlü yetiremedim!
Mevlam tutunacak kula dal vermiş.


Mehmet Demirel 16.09.2021

( Mevlam Vermiş başlıklı yazı Mecali tarafından 16.09.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.