Ve Gittin

  Yine gönlümde hicran, göz yaþlarýmý içime akýtýyorum usulca, içimdeki boþ kalan þehir’e! Yollar þehirler bomboþ kalmýþ gönlüm gibi yalnýz ve bomboþ…Neydi bizi ayýran küçük bir mesele dünya malý ya da benliðin verdiði egoyla, benim sözüm olacak saçmalýðý deðil miydi sana anlatamadýðým? Þimdi beni terk ettin gittin arkana bakmadan, hüznüme þimdi ortak olmadan. O an zamaný durdurmak isterdim ve o anda kalmak, kolay mý geride kalanýn hali, giden ne bilir çeker ve gider! Þimdi ufka bakýyorum sabit yaþlý kýzarmýþ gözlerimle bomboþ gönlüm gibi! Daha kaç gece gündüz ay yýl ayrý kalacaðýz belirsiz çünkü sen gittin ve gidenlerde dönmez! Sana yazdýðým þiirleri yaktým yanan gönlümün alevleriyle…

  Düþmüþ olduðum hicranýn derin kuyusuna beni attýn, çýkmam için bir ip göndermeden çektin ve gittin, bu nasýl bir vicdandýr ki, anlamadan dinlemeden çektin ve gittim? Bir kýsýr döngünün çarkýnda ne varsa biçtin parçaladýn ufaladýn gittin! Oysa ayný yöne ayný duygu ve hislerle aþkla bakýyorduk, sana bakmamayý söyleyen neydi, kimdi? Söylemeden gittin!

  Yorgunum yýllar gibi ihtiyar bir dede gibi, aðaçlarda düþen sararmýþ yapraklar gibi yerlerde sürünüyorum, esen hicran rüzgarýyla bilemediðim yerlere gidiyorum…Bu ne anlaþýlmaz bir döngü ki içinden çýkamýyorum, döne döne baþým dönüyor gözlerim kararýyor. Ýstediðin baþrolse zaten senindi ben figürandým yanýnda sen mutlu ol diye…Olmadý yönetmen olmak yönetmek istiyordun kendi fikrince ya benim fikrim ne olacaktý, yok mu sayýlacaktý? Belli aralýklarla içimdeki zamansýz sýkýntýnýn rüzgarlarý bunun için delicesine esiyordu. Ýçimde esen rüzgârýn þiddetini arttýrarak kasýrgaya dönüþtürdün ve gittin!

Mehmet Aluç