Sanki Kendimden Kaçıyorum.

Sanki Kendimden Kaçıyorum

Eve kendimi tıkıyorum

Tıkınca da sıkılıyorum

Şiir yazmasam patlarım

Sanki kendimden kaçıyorum

Gurbette gidecek kapı yok

Sıkıntıdan geçiriyorum şok

Şiirlerle karnımda tok

Sanki kendimden kaçıyorum

Hayalde odalar kuruyorum

İçinden çıkınca kuduruyorum

Türküler çalınca oynuyorum

Sanki kendimden kaçıyorum

Şişirdim onlarca balon

Balonla doldu salon

Üstüme yıkılacak sanki kolon

Sanki kendimden kaçıyorum

Bazen sıkıntı böyle basıyor

Şiir yazarsam kaçıyor

Yoksa yüzüme kim bakıyor

Sanki kendimden kaçıyorum

Yazdıkça kaçtı sıkıntı şimdiden

Her şey düzeliyor kendinden

Rabbim yardımı sonsuzdur ezelden

Sanki kendimden kaçıyorum

İnsan sığmayınca sığamıyor

Kaçmak istese de kaçamıyor

Sığacak bir gönülde bulamıyor

Sanki kendimden kaçıyorum

Küçülüyorum ben enden

Sıkıntılar basınca birden

Kalkamıyorum da yerimden

Sanki kendimden kaçıyorum

Kaç kaç nereye kadar

Peşimde sıkıntılara ben bir radar

Rabbim rahmetiyle savar

Sanki kendimden kaçıyorum

İşte bugün bu çıktı kalemden

Kalem ne yapsın hisseden gönül iken

Rabbim huzur versin cümleten

Sanki kendimden kaçıyorum

Mehmet Aluç