Hayatın almanağı idi içimde çıkan yangın ve uçuşan küller ve usulca omzuma binen akşam.

 

Kılkuyruktu önceki acılarım ve sonrasızlığın bulvarında tıkandı nefesim ve tıkandı tüm yollar. Cuma trafiği gibi geç kaldım kendime oysaki bu filmi ben önceden görmüştüm.

 

 

Bir lanetse efkârı dünün

Hazin bir sonsa bu masalda yaşanan

Bir masal olduğum ne denli doğru ki?

Zaten nerem doğru be, azizim?

Eğri büğrü bir yükü bile düze çıkarmak iken amacım

Düz yolda düşen tek insan belki de benim.

 

Yüz görümüdür acılarım.

Ya yüz ölçümü ne ki ölümün?

Öykündüğüm bu ya da şu öykü

Bense yaşımla feragat ettim zamandan

Zamanın çok ötesinde bir şahinim belki

Ya da dünde kalan göçebe ruhum ve mavili kazağım

Ah, çok mu manidar buldunuz yüreğime geçirdiğimi?

Altı üstü kazak kolları sökük

Altı üstü masal başı kayıp

Altı üstü acı ve aşk

Adabıyla yaşayıp da sevdi mi insan.

 

Muhalif bir kuşum ben rüzgâra

Rüzgârsız akşamlarda nefesim kesilir benim

Aslında itiraf ediyorum ki;

Rüzgârın ta kendisiyim

Fazlasıyla dağınık ve savruk

Yeri göğe katmış metruk

Bir kuşum işte rüzgârla oynaşan kanatlarım

Lades dediğim her yatsı vakti

Lafügüzaf mı yoksa yüreğin bitimsiz hevesi, telaşı?

 

Hüznümle muhalif…

En çok coşkumla…

Sönmeyen bir yangından mustarip yiğit

Bir itfaiye eriyim belki

Her yangında galip

Gel gör ki sönmedi gitti yüreğin lavı

Susmak bilmedi laternanın çatlak sesi.

 

Haznemdeki hazine

Hazine sandığımda saklı sanmadığım ne ise

Sakarım ve telaşlı

Bir masalsa hayatın takılı radarı

Elbet, metruk evlerden firar etti hayallerim

Göçebe ruhumla ses etmeden sevip yazdığım

Okuyacağım bir martaval da değil asla içimdeki t/aşkın.

 

Sönmek bilmedi hem yüreğin bitimsiz maruzatı

Bir kelamsa arındığım

Bir kaderse sırtlandığım

İmha edemediğim bir bomba

Kendime kurulu alarmım

Alı al moru mor gölgelerden firarım

Alkışlayın beni uğurlarken son yolculuğuma

İlkini dahi tamamlayamadım ama

Sondan bir önceki durağım…

 

Elbet yazmadan duramadığım masallar

Aşkın alyuvarında gezinen özlem yüklü satırlar

Alnım ak ve konan o delişmen rüzgâr

Kovamadığım kadar kapıdan

Düşmedi gitti yakamdan firar

Ettiğim kadar mutluyum kendimden

Kendime yolculuksa inkâr edemediğim kadar

Mutluluğa kurulmuş sessiz bir alarm…

 


( Alarm... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 16.08.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.