.

Kayrahan Kabadayý

Tedricen lisanýmýzýn köreldiðinin farkýndasýnýzdýr. Eskiden pürnahýl kelimelerle, renklerle, tonlamalarla, estetikle, güzelliðiyle öne çýkan dilimize sahabet edeceðimize, neden müptezel hale getirmek istercesine vehim kadar özen göstermeyip müsterih olmasýna cevaz vermiyoruz?

Namýk Kemal’e göre “Ýnsan topluluklarýnýn geliþmesi, her þeyden önce dil ve edebiyatlarýnýn geliþmesine baðlýdýr.” Sahiden de öyle. Milletlerin dilleri, onlarýn cembiyeleridir. Baktýðýnýzda pek bir þeye benzetemezsiniz, fakat o ülkenin keskinliðini, sanatsal deðerini ve tarihini taþýr. 

Zerre kadar mübalaða etmiyorum. Dil, günlük hayatta, içtimai yaþantýlarýmýzda da çok büyük rolü olan bir araçtýr. Dil, onu kullanan topluluðun ahlakýný, düþünce biçimini ve hiç kuþkusuz geleceðini belirleyen en mühim amildir. Biri size küfretse, ona sinirlenirsiniz ve bu iki insan arasýndaki arkadaþlýk, kardeþlik baðý oluþamaz. Fakat birisi size, güzel ve tatlý sözcüklerle kibar bir þekilde yaklaþsa, onunla aranýzdaki bað kuvvetlenir, malihülyadan, depresyondan uzaklaþmanýza destek olur ve bu kiþiler baþta olmak üzere, bulunduklarý topluluðun her yönden daha dirençli olmasýný saðlar.

Sizce ülkemizde, daha çok kelimeye ve bu sözcükleri edebi derecede kullanýlabilecek kabiliyete sahip insan mý yoksa küfreden insan mý daha çok? Ne yazýk ki ziyadesiyle küfreden insan. Bunun ne kadar menfi ve büyük bir ivazý olduðunun farkýnda mýsýnýz? Ýnsan, kelimelerle düþünen bir varlýktýr. Ülkemizin insanýysa ne kelime biliyor ne de onu kullanmayý. Sokaklarda “arz ederim” veyahut “ istirham ederim” diyen birine 15 senelik yaþantým boyunca hiç rast gelmedim.

Toplumu oluþturan bireylerimizin birbirine baðlýlýðýnýn, güveninin, saygýsýnýn, sevgisinin, hoþgörüsünün, sýcaklýðýnýn, feyzinin, terkibinin, sahabetinin en önemli parçasý, aralarýnda kullandýklarý lisandýr. 

Fevkalade bir edebi yazý okuyunca sizin de içinizi huzur, neþe ve yer yer özlem kaplamýyor mu?

Belki de kitaplara düþkünlüðümün sebebi budur.

“Ýstanbul’dan bahsedecektik. Uzakta kalanlar için Ýstanbul’un kaldýrýmlarý bozuk deðildir, sokaklarda çamur ve süprüntü yoktur; tramvaylarda ve vapurlarda azap çekilmez. Musluklardan terkos yerine kevser akar, sersemletici lodos ýlýk bir buse, diþleyici poyrazý bir serin nefestir. Bilhassa çölde onu konuþurken hep beyaz yelkenlerin kayýp gittiði þurup renkli denizler, avize gibi þýkýrdayan pýnarlar, aðzýndan þekerleme kadar tatlý sözler dökülen kýzlar görürsünüz.”

Refik Halid Karay

Ülkemizdeki her bireyin birbirinden güzel konuþmasý sizce de muhteþem olmaz mýydý? Herkesin aðzýnda parlak lisaný, güzel kelimeleri ve tatlý dilleri olsaydý…

Umarým bu hayallerimiz bir gün mahut dilimize müyesser olur.

Milli duygu ile dil arasýndaki bað çok kuvvetlidir. Dilin milli ve zengin olmasý, milli duygunun geliþmesinde baþlýca etkendir. Türk dili, dillerin en zenginlerindendir, yeter ki bu dil bilinçle iþlensin. Ülkesini, yüksek istikbalini korumasýný bilen Türk milleti, dilini de yabancý diller boyunduruðundan kurtarmalýdýr.

Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK