Melun Uyku
Yüreğimi dağladılar benim
Fikrimi kökünden bağladılar.
Dert yüklü gecelere bekçi oldum,
Verdim istifamı, umursamadılar.
Çıkmaz sokaklar ve karanlık köşeler,
Köşelerde gizlenmiş ölü siluetler.
Ruhlarıyla her gece hem hâlim,
Korkmaya kalmadı zaten mecalim.
Benim nöbetimde ber kemâl asayiş
Yok mu amirim biraz olsun sitayiş?
Sabahlar kabusum, sabahlar olmasın!
Yalan ve hile dürüstlüğe boyanmasın.
Gece pek kavgalıyım onlarla amma
Gündüz tanınmıyorlar maskeler altında.
Yine de vazife benimdir, istemesem de
Sanki nefesi ölümün sürekli ensemde.
Kelimelerim hapis, düşüncelerim yaralı,
Vird diye dayattılar özgürlük naraları.
Yetmiş kere tövbe ettim de kuytuda,
Bilemedim nefsim her dem pusuda.
Hep kandım sanallığın o ağdalı yüzüne,
Hakikati öcü gösterdiler gözüme.
Ne yapayım, nasıl kurtulayım bu çukurdan?
Kim uyandıracak beni, bu mel'un uykudan?
Mahmut UZUN
(
Melun Uyku başlıklı yazı
Mahmut Uzun tarafından
13.07.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
