Fikirler kangren, ahlak çok hasta,
Katiller taziye evinde, yasta.
Kan ile irin kaynatılan tasta,
Ne şifa buluruz, ne de kurtuluş!
Renklerin cümbüşünden çıkan ateş,
Ruhları çalınmış bedenler, leş leş.
Bizi girdaba çeken bu keşmekeş,
Ne şifadır bize, ne de kurtuluş!
Dumansız alevlerin ocağında,
Kuzu postu giyenler kucağında,
Hainler ve kalleşler bucağında,
Ne şifa buluruz, ne de kurtuluş!
Ağuyu bal diye verirler bize,
Yağıyı gardaş bildirirler bize,
Ellerde derman için derdimize,
Ne şifa buluruz, ne de kurtuluş!
Boynumuza vurulduğunda urgan,
Böğrümüzü deldiğinde bir dirgen,
Özümüze olursak bunca saldırgan,
Ne şifa buluruz, ne de kurtuluş!
Yitip giderken hep asıllarımız,
Esrimeye durur nesillerimiz.
Suret-i Haktan zannettiklerimiz,
Ne şifadır bize, ne de kurtuluş!
Kan ile suladığımız nere varsa,
Ya dünyalık gözümüzde, ya arsa.
Bizi bozanlar yarına kalırsa,
Ne şifa buluruz, ne de kurtuluş!
Çile de bizim mükafat da bizim,
Celâl de bizim hem Cemâl de bizim.
Unutursak; Din-i İslâm-ı Mübin bizim,
Ne şifa buluruz, ne de kurtuluş.
Ey özüm gardaşım, bacım, yoldaşım,
Ey beraber yurt tuttuğum sırdaşım,
Kederim bir, muştum bir haldaşım,
Töremizdir bize şifa, kurtuluş.
Dersen bugün gebedir önümüze,
Geceler erişir elbet gündüze,
Dön de bak Gök kokan yazımıza,
Yazımızdır bize şifa, kurtuluş.
Gayretten geri kalıp da gevşeme,
Benliğinden sıyrılıp da dönüşme,
Sakın kanından olanla dövüşme,
Kanımızdır bize şifa, kurtuluş.
Alnında secdeyi taşı her demde,
Dilin Kur'an şakısın kelamında,
Bil ki sönmez güneşin şafağında,
Dinimizdir bize şifa, kurtuluş.
Mahmut UZUN
