MEVSİM MEVSİM ANADOLU
İsterim ki insanlar mevsimler gibi
olsun
Yaz iseler yaksınlar, razıyım
ateşine
Kış ise üşütsünler, kar buz olup da
dolsun
Karda yansıyan nurun kurbanım
güneşine
İsterim ki insanlar mevsimler gibi
olsun
Baharı bekleyene baharı müjdelesin
Tüm yürekler net açık, isimler gibi
olsun
Analar bebeleri umut ile belesin
İsterim ki insanlar riyakâr
durmasınlar
Bakar kör olmasalar görseler
felaketi
Yüze karşı gülüp de arkadan
vurmasınlar
Görünsün gerçek yüzü, anlaşılsın
niyeti
Anadoluluyuz biz, geçmişimiz
tertemiz
Mertçe ölüm isterim, namertçe
ölünmesin
Aynı topraktan olduk, aynı
vatandayız biz
Tek vücut yaşayanlar kalleşçe
bölünmesin
Ey kardeş sanmayasın derdine
duyarsızım
İnim inim inlerken insanın
törelerden
Karşı çıktık ağaya, sanma ki
kararsızım
İsterim kahkahalar yükselsin
yörelerden
Dağlıca ’da ne oldu, neden kurudu
yaprak
Kardelen çiçeğine birdenbire kan
düştü
Harran’da ne oldu ki buğday sarısı
toprak
İhanet kurşunuyla kırmızıya dönüştü
Coşari der, insanlar mevsimler gibi
olsun
Yaz yazlığını yapsın, kaynasın
tencereler.
Kış ise kışlığını, içimiz karla
dolsun.
Bize beyazı sunsun buğulu
pencereler
17.06.2021/Samsun
İbrahim COŞAR