Yıldızlar mahpus her gece gözlerimde.
Zaman değerken her zerre boşluğa,
Güneş mağlup oluyor iğreti loşluğa.
Nereye baksam irin ve kir akıyor,
Akıllar bir deliye meftun bakıyor.
Bir ateş var issiz, kokusuz, dumansız,
Bilsek etlerimizi ve fikirlerimizi yakıyor.
Cihada kalkışan nice er var pusatsız,
Kötülüğün vicdanı ıssız ve gardiyansız.
Korku yuva yapmış aciz bedenlerimize,
Niye hiç benzemiyoruz cesur dedelerimize?
Yok olup giderken bir kara delikte,
Çıkış arıyoruz hâlâ asırlık delilikte.
Parça parça kaybederken kimliğimizi,
Elimizle siliyoruz kanımızdan izimizi.
Biz olmalıyız biz, biz değiliz kimliksiz.
Gök ile yer arasında nakışlı şahsiyetimiz.
Tarihin damarlarında akan bizim şanımız,
Namımıza yakışmalı aydınlık yarınımız.
Mahmut UZUN
