Kendimle konuşuyorum yine, başkasına umut diye göründüğüm yerde kendime bir sakız parasıyım. Çürüyen hayallerimin dolgusunu yaptırıp doktoruna ağrılarıyla sövdüğü bir yaştayım.
Taşın kalbi kırık kendi düzeninde. Hiç kimse beni sevmiyor derken gerçek sevginin bencillikten öte olduğunu gördüğüm hayal meyal örülüşlerindeyim ağlarımın. Bencilim. Sen kelimesi benden ayrı yazılan bencillikte bir zaman damgası. Benim zamanımın benim meltemlerimle sınandığı yaşlı takvimlerin gidersem dönmem cesareti bile değilim, saniyesinde çağırıyorum asansörü. Dönüyorum; yanlış kendimden, doğru hiç kimseye.
Buruşmuş ellerimin sabun değdiği hijyenlikte ruhumun çarşafının bile on beş günde bir temizlenemediği eylemdeyim. Birlerim bir çıkmıyor bana, ikiyken varlığımın ben huzmesi. Benden başkasını görmüyorum; maskelerden. Gözlerin altındaki donuk gözyaşı bile benden başkasında değil. Her yerden ben takvimi dökülüyor, nisanın başı bir korkuya tutsakken.
İmanımdan asıyorlar beni, eski fotoğraflarıma ve sonra sineye çekilen aynama bakıyorum; mutsuzluk bir Fatiha gibi okunuyor gözlerimden. Allah'ın kabul ettiği gözlerimin istihareye yatıp yine beni görmek istediği bir zaman algısındayım. Görmüyorum yanlış benden, doğru hiç kimseyi.
Apartmana buharlı yazılıyorum, ayak seslerimin pıtı pıtı şarkılar söylediği ve yedi ceddinden selam iletilmediği kalabalıkta yorumlarım klişeye yumruk atıyor. O kadar da soylu değilim. Kabulüm yok perdenin gerisinden; ruhumun ilerisine görünen.
Ben, Benin benden ayrılamadığı ben sürgüsündeyim. Kapanın bacağıma değil ruhumu ruhumla kıstırdığı yürünmezliklerde aynaya bir merhaba diyeyim derken tanınmaz iffetin yolculuk yaptığı "Bu da kim şimdi?" samimiyetsizliğindeyim. Kimse kabul etmiyor artık gerçekleri, öldürüp hep; gömmeyi bir türlü beceremeyenlerdenim.
Ne Yalnız hissediyorum; ne muğlak; ne çaresiz ne de mutlak... Televizyonun çocuk programlarıyla şenlenip leblebi uzattığı çocuksulukta aldım vermiyorum kendimi geri.
Ağaçları düşmüş; dalları budaklanamamış gençliğimin. Hayır için varlığı toplanmış, bağışlanmış. Uzaktan görüyorum seyirci kendimi. Tokalaşmak haddim değil...
Dilara AKSOY
( Haddim Değil başlıklı yazı dilara aksoy tarafından 2.04.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.