Domurcuk gül iken deli gönlümü
Baharda açmayan güle döndürdün.
Sevdalarla coşup giden ömrümü
Suya muhtaç olan göle döndürdün.
Kalbimde yaktığım aşk ateşini
Dumanı tütmeyen küle döndürdün.
Divane gönlümün bütün düşünü
Kaf dağından esen yele döndürdün.
Doğrunun yönüne giden yolumu
Yanlışa çevirip başa döndürdün.
Kederler bağlarken iki kolumu
Gerçekleri alıp düşe döndürdün.
Severim mevsimden baharla yazı
Ellerimden alıp kışa döndürdün.
Gönlüme düşerken ince bir sızı
Aşkımı kalbimde taşa döndürdün.
Daha ne istersin gel gör halimi
Rızkımı zehirli aşa döndürdün.
Verdiğin kederler büktü belimi
Kanadı kırılmış kuşa döndürdün.
Söyledim duymadın bunca sözümü
Sevgimi gözümde yaşa döndürdün.
Göz yaşım yıkadı her gün yüzümü
Şu yalan dünyamı boşa döndürdün.
