Bir ömür Hakk yolunda yürümeye ant içti

Ahiretin tarlasý, dünya gözünde hiçti

Fâniye sýrt çevirdi, bâkî olaný seçti

Sayram ufuklarýndan doðan bir güneþti o

Gönül asumanýnda yýldýzlara  eþti o

Tasavvuf mektebiydi, cehalete okuldu

Hakikat kovanýnda bir ana arý oldu

Gönül peteklerinde ballar balýný buldu

Buhara'dan Yesi'ye, gören gözümüzdü o

Derdimizin tabibi, gülen yüzümüzdü o

Hadisten ilham aldý, Kur'an ile beslendi

Mazlumlara aðladý, vakit geldi hislendi

Divan-ý Hikmet'inde müminlere seslendi

Orta Asya güneþi, Pir-i Türkistan'dý o

Küfrün karanlýðýnda, apaydýnlýk tandý o

Hakk'ýn sýrrýna erdi, kapýsýna dayandý

Pervaneler misali, aþk ateþinde yandý

Þenlendi gönül evi, Hakk nuruna boyandý

Ýlmin köþe taþýydý, Yaradan'a kuldu o

Menzile varmak için yola revan oldu o

Hakikati haykýrdý hikmetli sözlerinde

Serinliði düþledi ateþin közlerinde

Yunus Emre, Mevlâna yürüdü izlerinde

Dikenlerin içinden nice güller derdi o

Çile nârýnda piþti, maksuduna erdi o

Ümmetin aðýr yükü omuzlarýna bindi

Yaþ altmýþ üçe geldi, çilehâneye indi

Kavuþtu Yaradan'a, yürekte hasret dindi

Can evimizde candý, kül içinde güldü o

Ölümsüzlüðe doðdu, zannetmeyin öldü o

                                               M. NÝHAT MALKOÇ