Sonbaharın kışı anımsatan serin rüzgarı,ağaçlardaki son yaprakları dallarından bir bir ayırıyordu.Ömürlerini tamamlayan yapraklar direnmeden tek tek dökülüp hüzünlü bir sütre oluşmuştu.Gözleri göğe tırmandıran ağaçlar, artık neşesiz bir edayla ,esen rüzgara bağlılıklarını sergiliyorlardı.Kondukları yeri beğenmeyen kuşların daldan dala uçmaları canlılık katıyordu gördüklerine.Yapraklara bürünen toprak, güneşe özlemlerini kendisine has kokusuyla belirtiyordu etrafa.Ali,yavaş yavaş ilerliyordu.Hüzün bütün görkemiyle sarmıştı bedeni,ruhunu,duygularını….Yoğun duygular, bedenine ağır gelmeye başlamıştı.Ali ,yere eğilip yerde uzanan en güzel yaprağı avucuna aldı.Eli cebine uzandı.Yanında eksik etmediği kalemiyle karalamaya başladı.

Ölüm döşeğinde bir yaprak,
Uzanıyor halsız,altında toprak.
Ameli bilinmez; ya karadır ya ak.
Dostları,sevenleri etrafında
Kimi yolda…..
Umutları yüce tanrı affında.
Yaprak denilen bu yatan
Hüzüne hüzün katan,
Ders almayıp da yabana atan
………..

Elinin kucağındaki yaprakta yazılacak yer kalmadı.Küçük küçük yazmaya başladı.Harfler birbirine sığdı.Okunmaz oldular.. Yazmak istedi.Yazamadı.O da bitti. Birkaç mısrayı da boşluğu yazdı.Çok yazacaktı.Kimine ibret,kimine hüzün……yazacaktı….




abdulhalim eken
11/03/2010
( Yaprak Bir Yaprak başlıklı yazı abdulhakim-e tarafından 11.03.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.