1990 Yýlý Nisan Ayý…
 
Ýlçenin merkez ilkokulunda öðrenciler sýnýflara sýðmýyordu. 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramýnýn heyecaný içerisinde çocuklar sýnýflarda baðýrýyorlar, seviniyorlar ve dýþarý çýkmak istiyorlardý. Ancak hava oldukça soðuk ve yaðýþlý olduðundan okul idaresi çocuklarý dýþarýya býrakmýyor ve konu ile ilgili öðretmenler odasýnda toplantý yapýlýyordu. Bu sýrada ise öðrencileri coþkunluklarý dolayýsýyla sýnýflarýnda tutmak pek mümkün görünmüyordu.
 
2/C sýnýfýnýn sýnýf öðretmeni Muharrem okulda en çok sevilen öðretmenlerden birisiydi. Eþi Mehpare ile birlikte ayný okulda görev yapýyorlar ve oðullarý Ersin’de ayný okulda üçüncü sýnýfta okuyordu. Gerek öðrenciler, gerek öðretmenler ve gerekse okul idaresi tarafýndan örnek öðretmen ailesi olarak gösterilmekteydiler. Muharrem öðretmen kendine muzip, hýrslý ve öðrencilerini farklý öðrenme teknikleriyle yönlendiren idealist bir öðretmendi. Kullandýðý öðretme yönteminin temeli ödül ve ceza sistemine dayanmaktaydý. Elbette bahsetmekte büyük fayda var ki; o yýllarda memlekette eðitim sisteminde; öðretmenin vurduðu yerde gül biter mantýðý oldukça kabul görmekteydi. Ancak elbette bu durumu abartan, elinde sopa ya da cetvelle gezip lüzumlu lüzumsuz öðrenci darp eden öðretmenler de yok deðildi. Bu öðretmenlerden birisi de kuþkusuz Mehmet öðretmendi. Öyle ki Mehmet Öðretmenin adý bile geçse öðrenciler korkudan tir tir titrerlerdi. Diðer sýnýftaki öðrenciler Mehmet Öðretmenin sýnýfýndaki öðrencilere acýrlardý. Okuma yazma öðrenirken, matematikte dört iþlemi öðrenirken, beden eðitimi dersinde uygun adým yürümeyi öðrenirken Mehmet Öðretmenin þiddet kullanmasý pek alýþýlmýþ bir þeydi. Peki ya Veliler bir þey demez miydi? sorusunun cevabý ise elbette yine o yýllarýn öðretmen ve okul algýsýnda saklýdýr. Þöyle ki o yýllarda öðretmenlere büyük bir saygý beslenirdi; her türlü durumda öðretmen haklýydý ve öðretmenden dayak yediðini ailesine söyleyen öðrenci, ailesi tarafýndan yadýrganýr, hoþ görülmezdi. Zaten öðrenci de bunu bildiði için okulda yediði öðretmen dayaðýndan ailesine bahsetmezdi. Her sabah derslere girmeden önce sýra olunur ve Andýmýz okunurdu. Bu merasimlerden birinde sýraya girmiþ çocuklardan birisi yanýndan Mehmet Öðretmenin sadece geçmesiyle altýna kaçýrmýþtý.
 
Bu bayram gününde Muharrem Öðretmen öðretmenler odasýndaki toplantýya gitmeden önce sýnýfa gelmiþ ve öðrencilerine sýnýfta beklemesini, uslu durmalarýný ve kendisi söylemeden dýþarý çýkmamalarýný tembihlemiþti. Elbette öðretmen sýnýftan çýktýktan sonra tüm söylenenler unutuldu. Sýnýfta büyük bir baðýrýþ çaðrýþ ve uðutu oluþtu. Çocuklar sýralarýn arasýnda, üstünde ve altýnda her yerde coþkuyla baðrýþýp çaðrýþýyorlardý. Sýnýfýn haylaz öðrencilerinden birisi olan Adem dýþarý çýkýyor ve sonra sýnýfa girip;
 
-          Haydi, ne bekliyorsunuz? Herkes dýþarýda dýþarý çýkalým! diye baðýrýyordu. En az Adem kadar haylaz olan Tahsin’de Adem’e destek çýkýyor ve;
 
-          Evet evet herkes dýþarýda! Herkes dýþarý çýksýn diye baðýrýyordu. Gürültü gittikçe artmaktaydý.
 
Sýnýfta tam bir kaos ortamý hakimdi. Çocuklar yüksek sesle gülüyor, oynuyorlardý. Gül ile Mehtap defterlerinden kopardýklarý sayfalarla 23 Nisan süsleri yapmýþlar onlarý havaya fýrlatýyorlardý. Sýnýfýn neredeyse yarýsý koridora çýkmýþ ve koridorda baðýrýp çaðýrýyorlardý. Okulun nöbetçi öðrencisi herkese sýnýfa girmesini söylüyordu ama kimse dinlemiyordu. Bu arada 2/C sýnýfýnda Murat isimli bir öðrenci sýrasýnda oturmuþ diðer çocuklarý izlemekteydi. Murat kendi halinde içe kapanýk bir çocuktu. Arkadaþ edinme konusunda baþarýlý olmadýðý gibi oldukça cýlýz bir yapýsý vardý. Öðretmeni kaç kere Murat’ýn dedesi Osman’ý okula çaðýrmýþ ve Murat hakkýndaki olumsuzluklarý bir bir kendisine saymýþtý. Murat anne ve babasýyla yaþamayan bir çocuktu. Ama bir öksüz ya da bir yetim deðildi. Annesi ve babasý yaþamaktaydý ancak ikisi de boþandýktan sonra çocuklarýný terk etmiþ ve babaanne ile dedesinin yanýna býrakmýþlardý. Aslýna bakýlýrsa annesi ve babasý sað olan Murat’ýn bir öksüz ve yetimden hiçbir farký yoktu. Murat’ýn dedesi okuma yazmayý zor bilen bir iþçi emeklisiydi. Ýlkokul ikinci sýnýftan sonrasýný okumamýþtý. Ömrü çalýþmakla geçmiþ ve emekli olduktan sonra da iþsiz çocuklarýna ve torunlarýna bakmak için durmaksýzýn tekrar bedensel iþlerde çalýþmak zorunda kalmýþtý. Muharrem Öðretmenin Murat hakkýnda söyledikleri belki öðretmen açýsýndan bir veliye söylenmesi gereken þeylerdi ama Murat’ýn velisi Osman tarafýndan yetersizlikler dolayýsýyla yapýlacak hiçbir þey yoktu. Ama yine de Osman öðretmen kendisini çaðýrdýðýnda eskimiþ ve artýk renkleri solmuþ ceketinin düðmesini ilikler, kasketini eline alýr ve saygýyla öðretmeni dinlerdi. Murat’ýn yaþýtlarýna göre cýlýz olmasý kuþkusuz yoksulluktan kaynaklanmaktaydý. Küçük kardeþi ile birlikte annesi ve babasý terk ettikten sonra dedesinin yanýnda kalan Murat’ýn tüm ihtiyaçlarýný dedesi karþýlamaktaydý. Dedesi Osman iþçi emeklisiydi ve üç ayda bir maaþ alýrdý. O maaþta geldiði gibi borçlara daðýlýrdý. Murat için yeni bir ayakkabý, yeni bir pantolon, yeni bir defter, yeni bir önlük, yeni bir kalem lüks sýnýfýna giren þeylerdi.
 
Bir seferinde Muharrem Öðretmen Murat’ýn dedesi Osman’ý yine okula çaðýrmýþtý. Murat’ýn tahta sýralarý ýsýrmak gibi tuhaf bir alýþkanlýðý oluþmuþtu. Öðretmen birkaç kez uyarmýþ, birkaç kez dövmüþ ama yine de Murat’ý bu alýþkanlýktan vazgeçirememiþti. Sonunda bu kötü alýþkanlýðýn vücudun besin yetersizliði, vitamin ve mineral yetersizliðine verdiði bir tepki olduðunu öðrenmiþ ve velisine durumu anlatarak öðrencisinin iyi beslenmesini saðlayabileceðini düþünmüþtü Muharrem Öðretmen. Murat’ýn dedesi Osman öðretmeni her zaman ki gibi saygýlý bir biçimde dinlemiþ ve gerekeni yapacaðýný söylemiþti. O gün eve gelirken kasaptan yarým kilo ciðer almýþ ve eþine bu ciðeri piþirmesini söylemiþti. Murat o gün eve geldiðinde babaannesi tahta sýralarý ýsýrmamasý gerektiðini aksi halde öðretmenin onu okuldan atacaðýný söylemiþti. Murat bu durumda çok korkmuþ ve gizli gizli tahta ýsýrmaya devam etmiþti.
 
Murat’ýn sýnýfýndaki diðer öðrenciler anne ve babalarýyla beraber yaþamaktaydýlar. Sýnýfýn haylaz öðrencisi Adem’in babasý ilçenin en büyük ayakkabý dükkanýnýn sahibiydi. Zaten yanaklarý al al ve oldukça kilolu olan Adem’in herhangi bir beslenme sýkýntýsý çekmediði görüntüsünden belli olmaktaydý. Tahsin’in babasý çiftçiydi ve bin dekar arazileri, büyükbaþ ve küçükbaþ hayvanlarý vardý. Ersin’in babasý ilçedeki iki bankanýn birisinin müdürüydü. Gül’ün babasý maliyede ve Mehtap’ýn babasý da ilçe belediyesinde memurdu. Ali’nin babasýnýn bir un fabrikasý vardý, Kemalettin’in babasý da çiftçiydi. Sýnýfta bir gelir ortalamasý yapýlsa muhtemelen Murat en son sýrayý alýrdý. O yýllarda okulda kömür parasý istenirdi ama Murat o parayý veremezdi. Okula ne zaman para toplansa Murat para toplama kâðýdýný dedesi Osman’a getirir ve dedesi Osman okul Müdürünün yanýna ezile büzüle giderek zaten bu çocuðun annesinin babasýnýn olmadýðýný, durumlarýnýn kötü olduðunu bahseder ve toplanan paradan muaf olurlardý. Murat bu durumu bilir ve içten içe sanki bir kabahat iþlemiþ gibi utanýrdý. Arkadaþlarý annelerinden, babalarýndan, akþam izledikleri televizyon programlarýndan, yedikleri yemeklerden, gezdikleri yerlerden bahsederlerdi. Tüm bunlara sahip olmayan Murat ise sessiz kalýp arkadaþlarýný dinlerdi. Belki de içe kapanýk olmasýnýn, kolayca arkadaþ edinememesinin nedeni yaþam koþullarýydý. Yani içe kapanýklýk bir kiþilik özelliði midir yoksa çevreden mi kaynaklanmaktadýr? Öðrenilir mi, öðretilebilir mi?
 
Murat sýnýfýn haylaz çocuklarý Adem ve Tahsin’den çekinir ve korkardý. Bir keresinde Tahta silgisini Murat’a fýrlatmak gibi saçma bir oyun keþfetmiþti kendi kendine. Murat’ýn o kadar kaçmasýna raðmen sýnýfýn tahtasýnýn keçeli ahþap silgisini Murat’a fýrlatýyor ve kahkahalarla gülüyordu. Murat ne kaçarak ne de saklanarak Tahsin’den kurtulamýyordu. Murat için bu bir oyun deðil bir eziyete dönüþmüþtü. Silginin ahþap kýsmý Murat’ýn canýný yakýyordu ve keçeli kýsmý da siyah olan önlüðünü tebeþir tozlarý ile kirletiyordu. Zaten bir tane önlüðü vardý ve önlüðünü babaannesi o yaþlý halinde elinde yýkamaktaydý. Eðer önlüðü kirlenirse önlüksüz okula da almýyorlardý. Murat kaçarken ve saklanýrken Tahsin bu kötü oyuna devam etmekteydi. Murat sýranýn altýna saklandý ve ardýndan kafasýný çýkardýðý sýrada Tahsin’in fýrlattýðý silgi keçeli silgi tam da Murat’ýn burnuna geldi. Burnu çok acýmýþtý ve oluk oluk kan akmaya baþlamýþtý.
 
Adem ve Tahsin sýnýftaki çocuklarý da dýþarý çýkarmak için uðraþmaktaydýlar. Adem Murat’a;
 
-          Haydi dýþarý çýk! Öðretmen dýþarý çýkmayanlarý dövecek! Diye baðýrdý. Murat ise;
 
-          Öðretmen dýþarý çýkmayýn dedi, çýkarsak asýl o zaman döver. dedi. Adem;
 
-          Herkes dýþarýda bayram kutluyor aptal! Dedi ve Murat’a vurdu. Buna raðmen Murat dýþarý çýkmadý.
 
Bu sýrada Tahsin sýnýfýn kara tahtasýna ‘Dýþarý Çýkmayanlar’ yazdý ve altýný çizdi. En baþa Murat yazýp yanýna birçok çarpýlar attý.  Sonra dýþarý çýkmayan diðer öðrencilerin adlarýný da yazdý. Murat Tahsin’den çekiniyordu ve bu sebepten bir þey diyemedi. Bir süre sonra sýnýfýn yarýsýndan çoðu dýþarýya çýktýlar ama Murat hala sýnýftaydý. Tüm okul kaynar bir kazan gibiydi. Bu uðultu ve bu gürültü öðretmenler odasýna da gitmiþ olacak ki tüm öðretmenler toplantýdan çýktýlar. Murat sýrasýnda otururken çocuklarýn bir yýðýn halinde sýnýfa koþtuklarýný gördü. Bir yandan da baðýrýyorlardý;
 
-          Öðretmen geliyor! Öðretmen Geliyor!
 
-          Herkes sýnýfa!
 
-          Öðretmen çok sinirlenmiþ!
 
-          Öðretmen neden dýþarý çýktýnýz diye baðýrýyor!
 
Tüm bunlarý sýrasýndan izleyen Murat’ýn bir anda dikkatini kara tahtada Tahsin’in yazýklarý çekti. Eðer öðretmen sinirliyse muhtemelen tahtadaki isimleri yaramazlýk yapanlarýn isimleri sanabilirdi ve listenin en baþýnda da Murat’ýn ismi vardý. Çocuklar koþarak sýnýfa ve sýnýftaki sýralarýna koþarken Murat’ta tahtaya koþmaya baþladý, birkaç arkadaþýna çarptý ama kara tahtaya ulaþtý. Ardýndan tam tahtayý silmiþti ki sýnýfa Muharrem Öðretmen girdi. Sinirle kapýyý çarptý ve baðýrmaya baþladý;
 
-          Ben size dýþarýya çýkmayýn demedim mi! Uslu durun demedim mi! Neden böyle baðýrýyorsunuz! Neden sýnýfta durmuyorsunuz! Ne iþiniz var koridorda! Ayaktakiler hiç sýralarýna oturmasýnlar!
 
Murat çok korkuyordu, ne diyeceðini bilmiyordu. Ama o öðretmenin dediklerine harfiyen uymuþtu. Sýnýftan çýkmamýþtý, baðýrmamýþtý, sýrasýnda oturmuþtu. Ancak tahtada Tahsin’in yazdýklarýný silmek için ayakta kalakalmýþtý. Muharrem Öðretmen;
 
-          Adem, Tahsin, Mustafa siz ne arýyordunuz dýþarýda! diye gürledi. Adem;
 
-          Sizi bekliyorduk öðretmenim dedi korkarak ve diðer çocuklarda ona katýldýlar. Murat korkuyordu ve sesiz kalmýþtý. Muharrem Öðretmen;
 
-          Ben size sýnýfta bekleyin demedim mi! dedi ve hepsine sýrayla birer tokat vurdu. Sonra Murat’a döndü;
 
-          Sen tahtada ne yapýyordun? Diye baðýrdý. Murat korku ve telaþ içinde titrek bir sesle;
 
-          Tahtayý temizliyordum öðretmenim dedi. O anda ön sýrada ön sýrada oturan Emel isimli bir kýz çocuðu;
 
-          Konuþanlarý siliyordu öðretmenim. dedi.  Bunu duyan Muharrem Öðretmenin siniri beynine sýçradý ve;
 
-          Demek yaramazlýk edenlerin isimlerini siliyordun ha! Deyip Murat’ öyle bir tokat vurdu ki zaten cýlýz olan Murat yere kapaklandý. Muharrem Öðretmen;
 
-          Kalk ayaða! Diye baðýrdý. Ben size sýnýfta uslu durulacak demedim mi!!! Sonra Murat’a bir tokat daha attý.
 
Murat’ýn yüzü kýpkýrmýzý olmuþtu ve aðlýyordu. Murat, öðretmenine olanlarý anlatamamýþtý.  O silmeye çalýþtýðý listenin yaramazlýk edenlerin isimlerinin yazýlý olduðu liste deðil dýþarýya çýkmayanlarýn isimlerinin yazýlý olduðu liste olduðunu söyleyememiþti.
 
Murat o zaman için belki küçük bir çocuðun baþýna gelen bu önemsiz gibi görünen olayý ömrü boyunca zihninde ve yüreðinde taþýdý. Bazý zamanlar hatýrladýkça sinir krizleri geçirdi. Bu olumsuz durum ömrü boyunca onu kötü bir kâbus gibi takip etti. Öyle ki insanlarla ne zaman iletiþim kursa söylemek istediklerini söyleyemediði hissine kapýldý. Bu anýsý yüzünden hiçbir zaman iyi bir iletiþimci olamadý ve ne zaman insanlarla iletiþim kursa bir þeyleri anlatamadýðý hissine kapýldý.
 
Anlatamamak, anlaþýlamamak ve bir yanlýþ anlaþýlma sonucu cezalandýrýlmak (yani suçsuz yere cezalandýrýlmak) büyük bir iþkencedir…

Mesut ÇÝFTCÝ