CAMÝYE BÖYLE GELÝNMEZ

                                     Sarhoþun namazý

           Erdal lise tahsilinden sonra Ankara'da sekiz ay süren radyo telsiz kurslarýna katýlmýþtý. Diplomasýný alýp memleketine dönünce biraz saðda solda gezdikten sonra babasýnýn çalýþtýrdýðý yün ve orlon maðazasýnda ona yardým ederek tezgahtarlýða baþlamýþtý.

           Dükkanýn eski bina olmasýndan dolayý "bir gün sahibi burasýný yýkar" düþüncesiyle babasý Hasan zamanla bir dükkan kiralayarak az buçuk iþi öðrenen oðlu Erdal'a eski iþ yerini býrakýp kendisi oraya yeni çeþit dizerek kaldýðý yerden iþe baþladý.

           Aradan bir kaç yýl  geçtikten sonra sahibi eski binayý yýkýnca dükkanýný Ünal çarþýsýna taþýmak zorunda kalmýþtý. Erdal ticaretin püf noktalarýný  kavramýþ, efendi, iyi niyetli, örnek bir Ahi esnafý  oluþundan dolayý dükkan komþularý ve müþteriler tarafýndan sevilip sayýlmaya  baþlanmýþtý.

            Parasý olmayan müþteriyi boþ çevirmiyor, tanýsýn, tanýmasýn herkesin hal hatýrýný soruyor, tabiri caizse çoklarý ona “þeker gibi adam” diyorlardý. 

            Büyüklere saygý, küçüklere sevgide kusur etmediðinden dolayý zamanla adý Þeker Erdal'a çýkmýþtý. 

             Ýþ yeri Selçuklular döneminden kalma astronomi ve uzay bilimleri araþtýrma merkezi olarak yapýlan Cacabey Camisine yakýn bir yerde olduðu için camiye namaza gidenler kendisine “hadi sen ne duruyorsun” dercesine manalý manalý selam veriyorlardý!.. 

            Þeker Erdal Allah'ýna, dinine ve onun yüce kitabýna, namazýna, niyazýna baðlýydý ama iþ yerini kapatýp vakit namazlarýna gidemiyordu. 

            Cuma günleri gelince kazanca pek itibar etmiyor dükkanýný kapatýp camiye namaz kýlmak için adeta koþarcasýna gidiyordu. 

            Ramazan ayý geldiðinde fýrsat bulursa vakit namazlarýný kýlar, hiç aksatmadan da teravih namazýný kýlmaya camiye giderdi. Camiden çýktýktan sonra da arkadaþlarýyla beraber bir çay ocaðýnda toplanýp dini konulardan sohbet yaparlardý. 

            Bir kaç kez gerek Müftülük Camisi, Ahi Evran camisi, gerekse Cacabey Camisinde ustasýna özel diktirdiði ayakkabýsýný çaldýrýp eve terlikle geldiðinde her ne kadar kýzgýnlýkla “bir daha namaza gitmem” derse de yine de kör þeytanýn sözüne pek uymazdý.

            Bir gün iþ yerinin önünde Arap harfleri yazýlý olan bir kaðýdý içinde ne yazýlý olduðunu okumasýný bilmediði için 'kutsal'dýr diye nereye koyacaðýný þaþýrýr, oradan geçmekte olan bir imama bunu okuttuðunda yazýnýn Osmanlýca olduðunu öðrenmiþ olur. 

           Heves bu ya gidip bir sahaftan Kuran'ý Kerim yazmasýný ve okutmasýný öðreten bir alfabe kitabý  alýp iþ yerinde “aman bu saðcý, dinci, dükkancýymýþ” demesinler diye saklý gizli Arap harflerinin okuma ve yazmasýný kendi kendine öðrenir. 

           Pazar günleri iþ yerleri kapalý olduðundan dolayý ara sýra arkadaþlarýyla gittiði piknikte genelde bira içip tadýný kaçýrmadan güle oynaya eve dönerlerdi. 

           Bazen Orhan Gencebay'ýn arabesk müziðinin naðmelerine kapýlýp efkardan dükkanýnda akþama doðru bir kaç bira içtiði olurdu. 

           Seksenli yýllarýn ilk baþlarýnda Þeker Erdal gelen Ramazan ayýyla birlikte her yýl olduðu gibi o yýl da orucunu tutup ibadetini yapmýþ, fakat oruç ayý bittiði halde aradan iki ya da üç ay gibi zaman geçmesine raðmen vakit namazýný kýlmaya devam ediyordu 

            O yýllarda Cacabey Camisinin imamý Nuri Hoca, müezzini de Özbaðlý Halil Ýbrahim hoca idi. Halil Ýbrahim hoca da Allah vergisi bir ses vardý ki caminin Cýncýklý minaresinin hoparlöründen çýkan okuduðu ezan sesi dinleyene sanki göðün yükseklerinden 'manevi bir yaratýktan' geliyor hissi veriyordu. 

            Þeker Erdal camiye ne zaman gitmemeye niyetlense Halil Ýbrahim hocanýn sesini duyduðu anda kendisini yenemiyor, oraya koþar adým gidiyor, böyle olunca da bira içemiyor, haliyle  parasý da cebinde kalýyordu. 

            Þeker Erdal'ýn eniþtesi Kadir Yozgat Þefaatli'de fotoðrafçýlýk yaparken malzeme almaya Kýrþehir'e geldiðinde kayný Erdal'ý  görmeden edemiyordu.

             Yine bu geliþlerinden birisiydi,  öðleden önce Erdal'ýn dükkanýnda bir Pazar günü buluþtuklarýnda Kadir'in elindeki içi bira þiþeleri dolu bulunan siyah poþet Erdal'ýn dikkatini çeker. 

           Erdal ikindi vakti Aktaþ yolcu taþýma firmasýyla Yozgat Þefaat’liye gidecek olan eniþtesinin 'yolda þoföre çaktýrmadan içeceði kanýsýna  vardýðý' bira þiþelerinin kapaðýnýn eniþtesi tarafýndan açýlmasýný, masaya konmasýný hayret dolu gözlerle seyrediyordu.

            Sekizer bira içtiklerinde saat kulesi karþýsýndan saati gelince  kalkan Aktaþ yolcu taþýma þirketinin minibüsüyle eniþtesini yolcu eden Erdal tekrar dükkanýna gelip dokuzuncu birayý yarýmlamýþtýki   Halil Ýbrahim hocanýn ikindi namazýna çaðýran ezan sesiyle irkildi. 

            Bir an cami ve bira arasýnda kararsýz kaldýysa da az tereddütten sonra caminin çeþmesinde abdestini alýp namaza yetiþti, niyetlenip safa dikkat etmeksizin sünnet namazýný eda etti.

            O gün Nuri hoca izinli olduðu için namazý Halil Ýbrahim hoca kýldýrýyor, cemaatten birisi de müezzinlik yapýyordu. Duadan sonra müezzinin gamet getirmesiyle (iç ezan) herkes safa geçip imamýn ikindi namazýnýn farzýna niyetlenmesini bekliyorlardý. 

            Erdal "cemaate aðzým kokmasýn" diye araya on kiþilik mesafe boþluðu býrakarak safa durmuþtu. 

            O an cemaati safý sýk tutmasý için ikaz eden Halil Ýbrahim hocanýn Þeker Erdal'ýn durumunu fark etmesiyle eliyle 'safa yanaþ, safa yanaþ' iþaretleri yapmasý sanki Erdal'ýn umurundaydý. Hoca da ister istemez bu ýsrarýndan vazgeçerek “Allah'u Ekber” deyip namaza baþladý. 

             Ýmama uyan Þeker Erdal, Fatiha ve zamlý sürelerini sýrasý geldikçe okuyarak sendelemeden aklý baþýnda namazýný rekat rekat eda ederek tamamlamýþtý. 

            Namaz bitimi tam kalkacaktý ki, o an tespih duasý için yönünü cemaate dönen Halil Ýbrahim hoca gülerek ona oturmasý için iþaretler yaptý. Erdal da ister istemez ona uymak zorunda kaldý.

            Halil Ýbrahim hoca ile Þeker Erdal hem yakýn iki köylü, hem de Erdal'ýn Özbað'dan evli olmasý, haliyle ona eniþte gelmesi, ahbap olmalarýnda rolü çok büyüktü. 

            Tespih duasýndan sonra cemaat daðýlmýþ, hoca ile Erdal camide baþ baþa kalmýþlardý. 

            Halil Ýbrahim hoca kaçýn kurasýydý, Erdal'ýn içtiðini Farz namazýna daha baþlamadan cemaatle kendi arasýnda safa durduðunda verdiði boþluktan hemen anlamýþtý, lafý hiç uzatmadan “sen böyle deðildin, sana ne oldu Erdal" dedi.

            Erdal sanki hiç bir þey yokmuþcasýna ;"hayýrdýr hocam bir kusur mu iþledim" 

            Halil Ýbrahim hoca; "evet, camiye içkili gelmek kusur eniþte" 

            Erdal iþin farkýnda olmamýþ gibi gözükmeye çalýþarak “Hocam özür dilerim, bu iþte benim bir kusurum yok, tek suçlu senin o güzel sesin, ne zaman direncimi kýrýp bir yudum içmeye kalksam sesin buna mani oluyor. Bu gün þeytana uydum, sesine dayanamayýp camiye geldim, aklým baþýmda, namazýmý da usulüne uygun kýldým hocam"

 "Allah kabul etsin eniþte, þunu unutma camiye böyle gelinmez."

 "Hocam bir daha olmaz.” 

Tokalaþtýktan sonra tebessümle ayrýldýlar.

ERDOÐAN ÇALIÞKAN GERÇEK YAÞANMIÞLIKLAR 02 06 2008

Öyküleri þahýslarý küçük düþürmek, mirasçýlarýný rencide etmek için yazmýyorum

Sizden sýr çýkmaz Erdal benim, aman kimse duymasýn!