Ayrılığın rengini söyleyin bana

Hep bir ağızdan “siyah” dediniz

Bildiniz edebi âlemde

Siyah ve soğuktur ayrılık

 

Işınlar yapraklara tutunur

Eylülde

Kalanlara el sallayarak savrulur

Dağın ardındaki kışlara

 

Şey der yutkunur

Batışını haber veremez

Çekinir utangaç ekim

 

Siyah kar yağar

Hasretin soğuğa bulanır

Kasımda üşür yürekler

 

Günlerin haftaların matemi

Ayların bitkisel hayatı

Siyah ölüme son bir adımdır

Hazan mevsimi

 

Aylardır kartopu büyür

Üzerime çığ gibi düşer aralıkta yokluğun

 

Eksi bir derecede unutulur

Donar duygular

 

Bundan sonra sensiz hayat

Gri düşlerde ki şafaklarda ela gözlerini öpüp

Simsiyah karlar içinde yanarken

Üşüyen şiirler yazmaktır

 

Hadi yüreği yufka şairler

Bir okuma zamanı

Ceketinizi omzuna verin

İki mevsim değil dört mevsim var

Güneş gelecek deyin

 

Edebiyat evinin kuytu bir köşesinde

Titremesin çilekeş mısralar


( Üşüyen Şiirler başlıklı yazı Kazım Gök tarafından 1.09.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.