Cırcır böceği (Gryllidae) ve örümcek yuvası
Ağustos ayında, gecenin derin sessizliğinde "cır cır cır" öten Cırcır Böceği, dikkatimi çekmiştir hep.
Ağustos böceği ve ateş böceğinden farklı bir yapısı olduğunu öncelikle belirtelim.
Her yıl komşu bahçede sesini uzaktan duyar ve dinlerdim.
"Yakından izlesem fotoğrafını çeksem" diye düşünmüştüm.
Sanki içimden geçeni hissetmiş gibi, dün gece bir cırcır böceği terasımıza konuk oldu. Hava çok sıcak veya soğuk değil ise kitap okuma ve yazma çalışmalarımı terasta sürdürüyorum.
Bu niyetle terasa çıktığımda, cırcır melodisi başlamıştı bile.
Arada bir nefes alıyor ama sürekli ve yoğun bir ses var. Cırcır da cırcır.
Uzaktan duyulan ses gibi değil.
Güçlü ve sürekli olunca ses ekolu gibi yayılıyor. Benden yana sorun yok.
Güvercin ve martıların şerrinden bize sığınmış olmalı.
Bir de her yıl beş bin civarında yumurta bıraktıklarını duymuştum.
Eğer bu niyetle bize gelmişse, gelecek yıl seyreyleyin cırcır korosunu.
Cır cır böceği isteyen dostlara da armağan ederiz belki.
Bu o canlının zikri, benimse tefekkür malzemem. Normalde bir insan, radyo, tv sesinde okuma yazma çalışmamı verimli sürdüremem. Bu ses ise beni olumsuz etkilemedi.
Eşim bu sesi duyunca, önce ilgisini çekti. Ses çok uzun süre devam edince hemen tepki verdi:
"Biz konuşsak, TV açık olsa uyarırsın, bu seste nasıl kitap okuyacaksın"
Kabullensem eşim alınacak, hak versem
böceğimiz küsüp gidecek.
Ne diyeceğimi bilemedim.
Cırcır böceği yoğun bir tempoyla ötüyor ama terasın neresinde olduğu belli değil.
İnsan sesini duymuyor olmalı ki, rahatsız olmadan ötmeye devam ediyor.
Fakat titreşimleri hissediyor, tehdit olarak algılıyor ve sesini kesiyor.
Konumunu tespit ettik fakat gözle göremiyoruz. Hareketlerimizden rahatsız olmuş olmalı ki, görünen bir yere geçti ve ötmeye devam etti.
"Ben buradayım, davetsiz misafirinizim, bırakın da öteyim" dercesine bir özgüven içerisindeydi.
Üniversiteye hazırlanan oğlumdan, yakın plan bir video çekmesini istedim.
Böceğin insana zarar verebilecek bir yapısı olmadığını önceden okumuştum ve gözlemlemiştim.
İnsandan kaçmıyor, istesem onu bir eldivenle avucuma alabilirdim.
Telaşlandırmak istemedim.
Oğlum video çekerken, "üstüme atlar" endişesi ile tereddütlüylü, sanki safaride kaplanı çekiyordu. Sonra alıştı.
Ne yapsın çocuk, köyde böceklerin içinde yaşamamış ki.
Yakın çekim sırasında kameramızdan, bizden, ışığımızdan hiç korkmadı.
Adeta bize poz verdi, gururla şov yaptı.
Linkten videoyu izleyebilirsiniz.
Örümcek ve yuvası
Kitap okuduğum yerin tavanında bir örümcek ağı görmüştüm on beş gün önce.
Bir misafirim terasta kitap okuduğum yerde, başımın üstünde örümcek ağını görse, "ne pasaklı yazarmış" der mi, der.
Örümceğin kendisini ağda göremedim ve ağını bozdum. Meğer ki, bir yerde gizlenmiş. Bunu hissetti ve ortaya çıktı.
Yuvası olmayınca ortada kaldı.
"Yuvamı neden bozuyorsun" der gibi gözümün önünde bir tur attı.
Evet onun da bir canı, yaşam alanı, yaşam hakkı, yuvası ve ailesi vardı.
Bunu düşünmeden hareket ettiğim için mahcup olmuş ve üzülmüştüm.
Sonuçta örümcek canlıydı dokunmadım ona. Bir gece sonra baktığımda, yuvasını yeniden örmüştü.
Şimdi her gece bakıyorum, baş başa dostça yaşıyoruz. Ne yer, ne içer bilsem, özür dileyerek ona da ikram edeceğim.
Her zorluk, olumsuzluk ve engele rağmen; hayvanlarla, bitkilerle, insanlarla yaşamaya devam.
Aynı dil ve fizyolojiye sahip olsak da en zor anlaştığımız familya maalesef insan.
Ne doğrarsan çanağına, o gelir kaşığına demiş atalarımız. Bizler doğru, dürüst, ahlaklı, adil, şeffaf ve şefkatli olalım da aykırı yaşayanlar ya örnek alır, ya bıkar ya da çeker giderler.
Tüm güzellikler sizinle olsun.
Samsun, 24.08.2020
Ali Rıza Malkoç
#armozdeyis
