İçimi Boş Buldum Oturdum Taşa
Vardım aşk iline kendimi bulayım
Bir gönül dostuyla yola koyulayım
Yürekte yakan koru ben ararken
Dedim aşk deryası içinde kendim bulayım
Dost buldum da kendimi bulamadım
Aşkı doladım bu kemiksiz dile
Bu vefasız gönlüm dedim az sevile
Bir yar bula o da benimle güle
Dedim aşk deryası içinde kendim bulayım
Dost buldum da kendimi bulamadım
İçimi boş buldum oturdum taşa
Aşk düşsün dedim akılsız başa
Başa değil gönle düşermiş bin yaşa
Dedim aşk deryası içinde kendim bulayım
Dost buldum da kendimi bulamadım
Geziyorum sanki ben bir rüyada
Ben ben değilim artık güya da
Ben olmuşum sanki bir derya da
Dedim aşk deryası içinde kendim bulayım
Dostu buldum da kendimi tanıyamadım
Benim aşkım açan gülle gönlümde
Aşk ne güzel yakışıyor sözüme de
Şimdi bulacağım açan o nazlı gülümü de
Dedim aşk deryası içinde kendim bulayım
Yâri buldum da kendimi tanıyamadım
Kul Mehmet’im aşk lazımdır Gönül’e
İçinde aşk olsun ki yâr seninle güle
Bırak yansın gönlün dönse de küle
Külden yeniden aşk doğar bile
Dedim aşk deryası içinde kendim bulayım
Yâri buldum da kendimi tanıyamadım
Mehmet Aluç