(DÜN)YA’DAN (T)ARAF’DAN

Dün/yaya geldigimiz evrende, 
sıkışıp kalmış özgürlüklerle yaşamaya çabalayan yüreklendik aslında ! 
Önce bir damla düştü ç/emre misali ömre..damla damla çoğaldıkça kapladığımız alan arttıkça sığamadık yenimize .
Kısıtlandığımız, kasıtlı düşlere mahkum eden dünya, alıp yaşam hakkımızı elimizden “-oyna ! “ dedi  .. “-ben yazdım, sen oyna ! “
Dağıtılmış rolleri başladık oynamaya .. 
Kimi zaman sustuk, dinledik sessizliği .. 
Kimi zaman ağladık, ağlatıldığımızın farkında bile olmadan ..

Hayata geldiğimiz ilk nefesten beri arar dururuz duracağımız yeri.. tükettikçe anları, anılardan bir buket yapar dururuz.. kısmete düşen dostlarla ilerler, kıymet bilmezlere susmayı seçeriz.. Hayat bu ! zaman cellat, saatlerin bile boynunu eğdiği bir hayal alemi..Sahnede yazılmış bir yazgı, iki de yol verilmiş insanoğluna.. rolleri biçilmiş bir giysiyi giymek düşer her yüreğe.. “Hayatta herşey kısmet” demiş ya şair.. 
Kısmetimize düşenle yetinmek yerine hep bir fazlasını ister bu tükenmek bilmeyen nefs.. 
Tüketip büyüyor ve tükettiğimiz bu mucize ömrün kıymetini bilemiyoruz.. 
Öğrendiğimizde ise çok geç oluyor.. Bir damla ile başlayan mucize, bir avuç toprakla sonlanıyor.. 
Sonu belli bir yolculuktu, sığamadığımız ve kendimizi hep yabancı hissedişimiz bundan belki .. 
Sizde de oldu mu ? 
Siz de aidiyet duygusu hiç duymadınız mı ? 
Ben çok zaman hissederim aidiyet duygusunu .. ne bu dünyaya aitim ne de bu bedene !! 
Kapladığım alanın hakkını verememek, yeterli olamamak gibi bir duygu değil bu yanlış anlaşılmasın sakın ! 
Sadece ne bu dünya anladı geliş sebebimi , ne de ben yapmak istediklerimi özgürce yapamadım .. 
Ömre doğuştan biçilmiş, Anne olmak , kadın olmak ve  birey olmayı ötelemiş yazgıya mahkum yaşayıp gidiyoruz iste hepsi bu ! 
Adına Ömür diyoruz ..

“ YOL/A ÇIK - YOL/AÇIK “

Gidiyor düşlerim, haydi yolcu et ! 
Eli havada kalan hevesleri ardımda bıraktım artık .
Gidiyor, sessiz sedasız  düşüncelerim, haydi yolcu et ! 

Kırık dökük asırlık fincanın, telvesinde asılı kalan hayalin bile terk ederken, gönül firari mahkumiyete gidiyor, 
haydi yolcu et .. 

Ertelenmiş duygularımı, 
ötelemiş benliğimi, tıkıp heybeme gidiyorum, haydi yolcu et ! 
Dibi kararmış dünlerden, yüreğimin tortulu yalnızlığını, 
Arka balkonun kuytusunda unutulmuş çocukluğumu, 
Biriktirdiğim ne kadar hırdavat, hüzün birikintisi bulutlar varsa hepsini azat edip gidiyorum..haydi yolcu et ! 
İsmini bile unuttuğum dünlerden kalmış suretleri, antikaya çıkmış gönlümdeki resimleri bırakıp arafta.. 
İçinde yaslanamadığım ve yaşlanamadığım burukluğun düğüm  düğüm olmuş kargaşasını, 
Sonu gelmeyeceğini zannettiğim özlemlerimle birlikte yolculuk vakti , haydi son kez yolcu et! DDD 
Derya Dender.. 11/7/2020....12;23

Sağlıkla, şiirlerle hoşçakalın ! 
Figen YORULMAZ
( (Dün)ya’dan (T)araf’dan başlıklı yazı Derya Dender tarafından 27.07.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.