Terli bir mayýs sabahý. Zar zor uyanmýþtý yine. Biliyordu artýk, bugün de her zaman olan þeyler kendini tekrarlayacaktý. Mecburen kahvaltýsýný yapacaktý iþtahý olmasa da. O yine; eþinin bezgin bakýþlarý eþliðinde, aðýr aksak yürüyüp, kapýdan hiç konuþmadan çýkýp, iþine gidecekti.

Bebeðinin dur durak bilmeyen aðlamalarýný duyacak ve bakýcý kadýnýn para gecikti diye afra tafralý hallerine, burun deliklerinin hýrsla açýlýp kapanmasýný terslememek için göstereceði sabra, kendisi de þaþýracaktý. Ýþe gittiðinde, çekemeyenlerin iðneleyici bakýþlarýný üzerinde hissedecek, her bir yanýndan kýzarýklýk çýkacak ve sinirden kaþýnacaktý. Býkmýþtý. O yüzden hiç acele etmedi. Yataktan kalkmadan düþündü. Oysa daha son üç yýla kadar ne harika hayallerin sahibiydi.

Çok önemli biri olacaktý. Aranýlan, imrenilen, örnek bir kadýn. Birer ikiþer çýkacaktý kariyer basamaklarýný. Bir yýldýz gibi doðacaktý. Mutlu bir evlilik yapacaktý. Rahat ve huzur saracaktý dünyasýný! Ne olmuþtu peki þimdi? Evlenmiþti iþte hemen de bir kýzý olmuþtu. Aþýk mýydý evlenirken? Nasýl olup bitmiþti de nikah masasýnda bulmuþtu kendini apar topar. Hatýrlayamýyordu bile. Asýrlar geçmiþti sanki üzerinden.

Yüzüne su çarptý, âdet yerini bulsun diye. Caný yüzünü bile yýkamak istemiyordu ne zamandýr.  Klasik kýyafetlerinden birini üzerine geçirdi alelacele. Mutfaktan týkýrtýlar geliyordu. Eþi erken kalkmýþtý yine. Mutfaða geçti. Sahanda yumurta eþliðinde mis gibi tereyaðý kokusu sarmýþtý ortalýðý. Eþi hiç yüzüne bakmadan;

-Çay demlendi. Ýçersen!

-Affedersin. Uyuya kalmýþým.

-Her zamanki gibi!

Duymazlýktan geldi. Sabah sabah onunla uðraþamazdý. Bir bardak çay aldý kendine. Bir þeyler atýþtýrmaya baþladý hiçbir yere bakmadan. Bir an eþine bugün ne yapacaksýn diye sormayý düþündüyse de vazgeçti. Hatta akþam farklý bir þey yapsak mý diye sormamak için kendisini zor tuttu. Sorsa ne olacaktý ki? Alacaðý cevaplar belliydi.

“Bebek ne olacak?” “ Boþ ver caným evin nesi var?” “Dýþarýda neden vakit geçirelim ki?”

Birkaç parça peynir attý aðzýna çabucak ve iþe gitmek üzere kalktý masadan.

-Yumurta? Yemedin hiç!

-Afiyet olsun. Geç kaldým.

Diye cevap vererek kapýyý ardýndan çekti.

Otobüse bindi durakta. Balýk istifiydi insanlar. Bu saatteki otobüse binmek zorundaydý. Diðerini beklese iþine geç kalacaktý. Nefes almakta güçlük çekerek, donuk bakýþlarla yolculuðunu tamamladý.

Yoldayken düþündü. Þirketin güvenlik görevlisi, kapýdan girer girmez göðüslerine bakacaktý yine. Asansörde, üst kattaki ofiste çalýþan biriyle karþýlaþacak, birbirlerine  “Günaydýn” dememek için telefonlarýyla meþgul olacaklardý. Asansörden ofisin olduðu katta inecek, çalýþanlara aðýz ucuyla mecburen günaydýn diyecekti.  Öðle üzeri kahveler içilene kadar, tüm gün yerinden kalkmadan çalýþýp, didinecek veya çalýþýr görünecekti. Kahveler bitince, fallar kapatýlacak, yine kilo konusu, diyetler ve bakýmlar üzerine ahkamlar kesilecekti. Kim kimle evlenmiþ, kim kimle çýkýyormuþlara geçilecekti sonra. Patron yine sekreteriyle yatacak mý? Bize karþý babacan olacak mýydý? Gibi düþünceler iþ yerine kadar ona eþlik etti.  Ve dediklerinin hepsini aynen yaþadý. Bütün bunlar tekrarýn tekrarýydý.

Mesaisi bitince otobüse binmek yerine yürüsem mi acaba diye bir an düþündüyse de vazgeçti. Alýþkanlýklarý bozmak olur muydu? Dengesini bozardý. Korkuyordu. Bir kere dengeyi bozar, alýþmýþlýklarýn dýþýna çýkarsa, gerisi çorap söküðü gibi ardýndan gelirdi. Bu da felaketi olabilirdi.

Belki de bu alýþkanlýklar, tekrarlarýn tekrarý içinde þu an felaketini yaþýyordu. Kim bilir! Her zamanki koltuðuna oturdu otobüste.  Kulaklýklarýný taktý. Hep ayný þarkýlarý dinlediði listesinden ilk þarkýyý açtý. Gelmiþti bile üç beþ þarký dinledikten sonra evine. Bebeðinin aðlama sesi, bakýcýnýn “Nerede kaldýnýz?” bakýþlarý, eþinin umursamaz tavýrlarý hepsi týpa týp aynýydý iþte. Gönlü rahattý.  Deðiþik hiçbir þey yoktu. Derin bir oh çekerek þükretti içinden.

Dünden kalma ütüsünü yapmaya baþladý. Hayatýnýn bu tek düzeliðinin ve istediklerine ulaþamamanýn hýrsýný, ütünün buharýyla püskürtmeye baþladý elbiselere. Geçmiþinin kýrýþýk izlerini bastýra bastýra, kýzgýn ütüyle kaybetmeye çalýþtý saatlerce.

Terlemiþ ve çok bitkindi. Yataða uzandý, eþine sýrtýný döndü ve horultulu, bir derin uykuya daldý.