Komşu Komşu
Asırlık bir çınar vardı küstah, kibirli;
Azbuz rüzgâr, ona bir şey yapamaz belli.
Dibinden bir çay akardı, halinden memnun;
Komşu bir kamış bitmişti, içinde suyun.
Ne zaman bir rüzgâr çıksa, kamış eğilir;
Çınar ise dik duruşu ile öğünür.
Kamışı, kamış yaratmış mevla, ne yapsın;
Artık sabır gerek, belalara dayansın.
Her defasında, ne oldu, belin mi büküldü;
Kamış kardeş, vahh! püsküllerin mi döküldü.
Der; komşuyla alay edermiş, mağrur çınar;
Onca gücü, kuvvetiyle ona kim çatar.
Derken, böyle aylar, yıllar geçip gidermiş;
Her fırtınada çınar, kamışla alay edermiş.
Zaman içinde, görülmemiş fırtınalar,
Çıkmış; esmiş ki, ne kamış görmüş, ne çınar.
Kamışın beli taa, dibinden bükülüyormuş;
Eğildikçe kamış, suya gömülüyormuş.
Çınar,haşur huşur sesler çıkarıyormuş;
Bazı uç dallarını şehit veriyormuş.
Dinmek bilmemiş fırtına, gittikçe artmış;
Sonunda dayanamamış, upuzun yatmış.
Kökünden sökülmüş, ömrü yarıyken bitmiş,
Eğilmeyi bilmeyince, yıkılıp gitmiş.
Zaman geçmiş, fırtına dinmiş, kamış kalkmış;
Fırtına geçti komşu, hey, kalksana demiş.
Kalkamam, köküm dibinden söküldü benim;
Hem, dallarım kırıldı, belim büküldü benim.
Meğer yeri gelince eğilmek, meziyetmiş;
Eğilmemek, yok yere, nefsime eziyetmiş.
Fırtına çıkınca, olma çınar gibi kibirli;
Tevazu sahibi ol, gereğinde eğil.
Sabırlı olursan geçer,felaket hali;
Sık sık, de ki; hasminallah ve niğmel vekil.
(
Komşu Komşu başlıklı yazı
HaciAli Bayram tarafından
7.03.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
