Online Üye
Online Ziyaretçi
O
baktığım gözlerin, bir gayya kuyusudur,
Bilirim
ki evrenin, en güçlü büyüsüdür…
Güneşten
mi aşırdın, o güzelim renkleri,
İşte
başlattın bende, şu bitimsiz cenkleri…
Yeşil
bir orman gibi, dalgalanmış durulmuş,
Sonra
aniden gelip, yüreğime kurulmuş…
Hani
azıcık kızsa, çatılıyor kaşları,
Billur
bir elmas gibi, akıtıyor yaşları…
Sen gül
ki gülsün gözün, içinde bayram ola,
Hangi
durak yorulsam, orda vereyim mola…
Gözlerin
ki ruhumun, ilacı şifasıdır,
Gözlerin
ki Ademin, aşkı istilasıdır…
Adem Efiloğlu