Bir kaç ay önce alerjik rahatsýzlýklardan dolayý doktora gitmiþtim. Kan tahlilleri sonucu bende þeker hastalýðý baþlangýcý tespit edilmiþti. Hastalýðýn sýnýrýndaydým, dikkat edersem ilaç kullanmam gerekmeyecekti. Üç ay yediklerime içtiklerime iyi bir þekilde dikkat ettikten sonra hastalýk sýnýrýndan bir hayli uzaklaþmýþtým yani kan þeker deðeri olmasý gereken seviyede idi. Her ihtimale karþý üç ayda bir kontrol oluyorum. Galiba son tahlilde yine sýnýra doðru yaklaþmýþým çünkü “nasýl olsa seker hastasý deðilim!” diye kendimi teselli edip eski alýþkanlýklarýma yavaþ yavaþ dönmüþtüm. Her ne kadar dikkat etsem de, sýký bir þekilde þeker perhizi yapmayý býrakmýþtým. “Azdan bir þey olmaz!” düþüncesine yenik düþtüm.  Bu sabah yine kan þekerimi ölçtürdüm, yüksek çýktý!  Bugün:  “nerde hata yapýyorum acaba?” diye düþünürken, baþkalarýndan medet umduðumun farkýna vardým.

Biraz açayým, þeker hastasý adayý olan benim ama baþkalarýnýn benim kan þekerini yükseltici bir þekilde beslenmeme engel olmalarýný bekliyorum. “O çok þekerli, yeme! ”gibi ihtarlarýn yaný sýra hastalýðý tetikleyen unlu, çok þekerli, çok yaðlý yemekler, tatlýlar vesaire yapýlmamasýný bekliyorum. Baþka bir ifadeyle, baþkalarýnýn rahatsýzlýðýmý nazari dikkate alýp beslenmelerini yani bana ayak uydurmalarýný bekliyorum. Hasta olan benim, rahatsýz olan benim, dikkat etmesi gereken de benim!  Hiç bir þekilde þeker hastalýðý olmayanlar neden beslenme tarzlarýný hasta birisinin beslenme tarzýna göre ayarlamaklarmýþ ki? Hangi sebeple? Ben hastayým diye çevremdeki insanlarda durduk yerde perhiz mi yapsýnlar?

Sonunda benim çok köþeli jeton düþtü; bu hastalýk benim mücadelem ve bu hastalýkla mücadele artýk benim hayat kavgamdýr! Hastalýkla savaþ, benim için hayat memat meselesidir: ya ben onu yok ederim ya da o beni ölmekten de beter eder, ömür boyu süründürür!  

Abdullah konuksever