Bir Mektubum

Çıktığım seferde iki bilet aldım biri acılarıma, biri kendime. 

Bir mektubum, pulunu terk eden.

Kocaman anılar taşıyan...

Durduğum her istasyonda indiriyorum birer birer onları yüküm hafiflesin diye.

Bir mektubum sahipsiz kalmış, noktası ilk kelimesinden önce koyulmuş.

Akıp giderken yürek trenim buz gibi demir ırmaklarında, donuyor ruhum.

Donuyor kalbim

Hayatı hatırlatacak bir şey kalmadı son zamanlarda

Oysa bir " çıt "  yeterdi 

Bir " çıt " kelimelerime ses, yüreğime nefes getirmeye, pulumdan da vazgeçmezdim.

Bir mektubum, okunmuş ama hiç anlaşılmamış

Canımı oydum, kelimelerimi sakladım

Tarihte düşmüyor sayfalarıma

Zarfımı kapattım, pulumdan ayrıldım

Sadece acımı taşıyorum artık satır aralarımda

Geç oldu! 

Çok geç!

Ölüm rengine bürünüp, dolaşıyorum hayatın kıyısında.

Tuğba Topal
Sitedeki
Yazarın
Önceki YazıSonraki Yazı
Önceki YazıSonraki Yazı
( Bir Mektubum başlıklı yazı Tuğba Topal tarafından 20.01.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
 
© 2008-2022 Edebiyat Evi | Eserlerin tüm hakları ve sorumluluğu eser sahiplerine aittir.
Ferizli Çekici, Savaş Oto Kurtarma