Kinaye günahlarým geliyor aklýma. O an, özür diliyorum çer-çöp nefretimden, sen sevgilim, teþbihin kadrolusu bile olamazsýn ki. Benzeri olmayan sevdalar kabininde üstümü deðiþtirir, sana solaryumlu krizlerimle beyaz tenimden ödün vererek izinli yalvarýþlarýmý giyerim. Biçare biattan zil çalan savruk baþýna düþen elmalarýn pamuk prensesin diþlediði zehirli elma girdaplarý döner durur ta yüreðimin fa ciðerinden. Kedi gibi, mi diyen kalbimin miyavýna miladýný sen diye boynuma geçiren aþk hükümlerini ihlalimden bir cevap da gökyüzünün sen bulutlu hallerinden isterim. Seni sevmek, yaðlý boyayla kalbimin hacim seferine mütemadiyen aþk kaderini çizmektir de sana nasýl anlatsam da anlasan bilemem. 

Teþekkür lütuflarýn dolanýyor baþýmda, Ricalarým diz çökünce sana; olanlar emir kiplerinin vardiyalý sensizliklerine oluyor. Hep ama hep sen yetiþ istiyorum kalbimin külliyen yalanlarýnýn izini süren damarlarýma. Al da þu kanýmý; atamýz, "damarlarýndaki asil kanda mevcuttur" derken, asaletimden ödün verip sokaklarý arþýnlayan cesaretsiz tabanlarýma nemli sen býrakarak sana uzandýðýmý bilmeden bana kýzmasýn. 

Ah! Ne saçmalýyorum yine ben! Sessiz, fýsýltýlý ve düþük çenelisine köklenmiþ nimetlerimin çok yaþadýðým için teþekkür eden günahlarý yine sen oluyorsun böylelikle. Özlüyorum. Haydi, bir þarký dinleyelim de sevgilim; doðacak olan güneþin bulutlara kýyak bir armaðaný olsun. Þuradaki aþk sen deðil misin? Gördüm, gördüm, gördüm seni! Hiçbir þey benzemiyor sana, kalbimin küsuratý bende gizlenen beniz sensizliði gibi...

Dilara Aksoy