O kadar kabarıyor ki içim
Kendime sığamıyorum
Şehre sığamıyorum
Hatta dünyaya sığamıyorum
Nefesim daralıyor
Canım sıkılıyor
Gözlerim doluyor ama...
Ağlayamıyorum
Her şey anlamsızlaşıyor
Hayat, insan, sevgi
Hayaller tükeniyor
Umutlar tükeniyor
Gün aydınlık ama
Ruhum karanlıkta gibi
Geceyi gündüzden
Gündüzü geceden ayıramıyorum
Neden?
Her zaman kendimde aynı soru
Cevaplayamıyorum
Cevaplayamadıkça inciniyorum
İncindikçe canım yanıyor
Ölümü bile düşünüyorum bazen
O da sanki çare değil gibi
Kalmak ve mücadele etmek mi?
Bu tükenmişliğin içinde
O da mümkün değil be can...
Kızıyorum kendime, sitem ediyorum
Kendim, yorgun ve üzgün
İncinmiş ruhumu taşıyan yüreğim
Bedenimde çaresizce direniyor
Ayağa kalkmak istiyorum
Yürümek hatta koşmak istiyorum
Derin derin nefes almak
Yaşamak istiyorum aslında
Her şeye, herkese rağmen
Her olumsuzluğa rağmen
Ama ne mümkün?
Çaresizlikten değil de
Yoruldum, tükendim, usandım
Kendimden utanır oldum
Artık sadece uyumak istiyorum
Hiç kimseyi görmeden, duymadan
Hiç bir şeyi düşünmeden
Ne dünü, ne bugünü ne de yarını
Sadece uyumak istiyorum
Bir daha uyanmamak üzere
Uyumak istiyorum be can
Sadece kendim, kendimle
Ve sessizce...
(
Yorgunum başlıklı yazı
Ergül Güzel tarafından
29.01.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
