Muteber bilinen sevdanýn nazarýnda,

Gök kubbeden süzülen eþiðine yine sevda masallarýnýn:

Ah, Tanrým, bendim madem indinde hazanýn,

Deme yetkim olsa keþke ve kekelediðim

Onca þarkýdan çýkýp da yola

Serilsem bir rahlenin izini sürüp de

Serkeþ benliðimin naçar kýyamýnda

Bir de dokunaklý surelerin garbýndan esinlendiðim

Sonra da çömez bir âþýk bellediðim

Þu dört duvar aþklarýma nazire eden kederi yüklenip de

Sýr misali düþsem sadece aþkýn diline.

Kekremsi mi nedir varlýðým?

Dertli olsam ne yazar,

Demelerime göz kýrpan girizgâhý yine yalnýzlýðýn

Ve beynamaz bir düþ misali

Kenetlendiðim þunca hüznü bir bir derleyip

Bin bir gece masallarýna konuk olduðu

Þiir martavalýnda kalemin

Dokunmayý deðil de doymayý arz ettiðim;

Doldurup da yasý dökmeyi usul usul kar bildiðim.

Demedim, inan ki demedim;

Desem bile unut gitsin, sevgili

Demeyi bile çok gördüðün

Þýk bir ömrü nasýl da heba ettim senden önce,

Nasýl da þer bildiklerime bile þükrettim

Yine senden sonra

Hem de gazabýna tanýk olduðum devranýn,

Azabýný yâd ettiðim dostun düþmanýn

Dirliðe selam

Ömre kelam sunduðu yine tüm derli toplu yalanlarýn

Bir de haraç mezat sunduðum fermanýmýn

En dokunaklý suresi bil ki bu son þiir.

Aslýnda yazmadan evvel ölüme bile gýpta ettiðim

Baþýmýn belasý gizemli þehir:

Hani adýna bile âþýk cümle âlem

Hani yaþamak bile cehennem

Eðer ki þiire âþýk bir þehirse

Ýstanbul’dan çýkýp da yola

Hala varamadýðým onca yaka

Yine þiirin iki yakasýna tanýk

Vebali boynuna olsa da zaman zaman

Adýna kaçýncý þiir ise,

Ýstanbul kadar kalabalýk bir yalnýzlýk benimki;

Hem de derlediðime binaen

Aþka da gýyaben hürmet beslediðim

Sonradan görme bir þiir tadýnda

Asýlý olmayý dilediðim beyitlerinde gök kubbenin

Hangi þaibeli fani isem.

Yaratýlmaya biat deðil de aþka inat

Sevmeyi asla ertelemediðim mi yalan yoksa

Þiir tadýnda bir yalan olmayý bile beceremediðim.