Ay yükseliyor gök yüzü berrak sayısız yıldızlar ışıl ışıl gece sakin 
kırlar renga renk çiçekler masum huzurlu bir sessizlik sarmış her yanı 
her şey tatlı bir uykuda mışıl mışıl bir ben uyumuyorum birde ateş 
böcekleri her tarafta yüzlerce yanıp sönüyor durmadan gök yüzündeki 
yıldızlara nisbet yaparcasına 

Ben ben üzgünüm ben yalnızım ay ışığının aydınlattığı kırlarda 
geziniyor gözlerim bir süre takılıyor bir ateş böceğine dalıyor öylece 
ateş böceği yanıp sönüyor birden doluyorum ağlamak geliyor içimden 
nedeni belli nedensiz olmaz sen yoksun yanımda yalnızım tek başıma ama 
ağlayamıyorum korkuyorum gecenin huzurunu bozmaktan ateş böceklerini 
ürkütmekten hıçkırıklarım yüreğimde düğümlenirken bir kaç damla yaş 
sessizce süzülüyor yanaklarımdan gecenin huzurunu bozmadan ateş 
böceklerini ürkütmeden düşüyor çimlerin üstüne bir çiğ tanesi gibi 
usulca 

Kanıyor yüreğin kölecioğlu derinden usul usul sessizce yar yanında yok 
kaldın bir yetim gibi çaresizce 

Ahmet kölecioğlu 10-05 1986
( Kurgu 2 başlıklı yazı kölecioğlu tarafından 30.12.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.