Vaktimiz bu kadar çokken yine de yetmiyor bazen insana. Hatta bazen deðil çoðu zaman bu böyledir. Hep ayný bahane dolanýr dillerimiz de. Zamaným yok diye. Neden zamanýmýz yok acaba ? Ya da var ama biz farkýnda mý deðiliz. Nerede tüketiyoruz saniyeleri, dakikalarý, saatleri. Nerede geçiyor günlerimiz, haftalarýmýz, aylarýmýz. En son ne zaman baktýk uzun uzun sevdiklerimizin yüzüne. En son ne zaman gönül aldýk, gönül kýrmaktan vazgeçip. Zamanýmýz yoktu deðil mi oturup ince þeyleri düþünmeye. 
   

   Boþ zamanlarýmýzý ne ile deðerlendiriyoruz düþünmeli insan. Ne ile tükettiðimize mi demeliydim. Sosyal medya hesaplarýmýzda boþ boþ gezinmeyi zaman deðerlendirmek olarak saymýyorum. Ona vakit öldürmek diyoruz. Kendi þahsýmý da katýyorum bu yanlýþa. Keþke biraz aklýmýzý kullansak da geri gelmeyecek þu vaktimizin her saniyesini ölümsüzleþtirebilsek. Zararýn neresinden dönersek bize kalacak zaman o kadar çok olacak biliyorsunuz. Hiç bir þey için geç deðil.
 

  Mesela þuan elinize telefonunuzu alýn. Evet doðru duydunuz, telefonla vakit geçirmenizi istiyorum. En sevdiðiniz insaný arayarak. Sesini duymak size iyi gelecek. Hepimize uzun bir ömür verilmemiþ olabilir. Belki birkaç saat, belki birkaç dakika. belki de sevdiklerimizle son saniyelerimiz. Bazen öyle anlar oluyor ki insan bir dakikaya bile muhtaç oluyor. Bunu bilseydik eðer hiç zaman sýkýntýsý çeker miydik acaba. Hiç vaktim yok der miydik. Ya da iþlerimizi yetiþtirememekten yakýnýr mýydýk sabah akþam. Bence hayýr. Belki uyku saatimizi dörde bile düþürürdük, kýsýtlý zamanýmýzý dolu dolu yaþamak için. Peki artýk uyanmamýz için illa birinin iki aylýk ömrümüzün kaldýðýný söylemesi mi gerekiyor ? Bu dünyaya bir gün ölmek için gelmedik mi? Belki bazýlarýmýzýn iki aylýk bile nefes alacak vakti yok. Ne zaman sonsuz sandýðýmýz zamanýmýzýn elimizden alýnacaðýný bilmiyorsak bu rahatlýk neden ? Her gün binlerce insanýn sonsuz uykuya daldýðý bir dünya, sabahýn akþamý kovaladýðý, saat baþý üzülüp sevindiðimiz, bazýlarýmýza göre o kara bahtýmýzýn bir türlü dönmediði yer. 

   Býrakýn artýk vakitsiz yaþamayý vaktiniz kalmadan önce. Bugün akýllý telefonun ekranýna deðil, gökyüzüne bakýn. Bugün sanal alemlerde deðil, dünyanýn güzelliklerinde gezin. Bugün üzülmekle vakit harcamayýn, belki gülebileceðiniz baþka bir gün olmayacak. Bugün sevdiklerinizin elinden tutup, saatleri bir kenara býrakýp gözlerinde ki zamansýz sevgiyi keþfetme vakti. Zaman bize verilmiþ en deðerli miras.
   Güzel bir pakette ve kurdeleyle baðlý deðil ama hayat yine de bir hediye. Kapalý kapýlar ardýnda tozlanmaya býrakmayýn, yaþayýn...

                                                    Rumeysa Nur GÜNDEM