KİMSELİ KİMSESİZLİK.


Nice on yıl geçti dostlarım burda,
Dört duvar üstünde tavanım yüktü.
Ayrı bir dünyanın muştusu varda,
Kimseli kimsesizlik bize düştü...

Sessiz bir çığlıkla duyurdum sesim,
Döktüm gözyaşımı, gök boşluğuna
Kırık çerçevede, yırtılmış resim.
Heyhat! Yaşıyorum; ama boşuna...

Kurulmuş saatim ilk nefesimde,
Zamanın çarkında yağ eksilmedi,
Şu an yaşıyorum kış mevsiminde.
Son nefesten henüz haber gelmedi...

Yorulmuş gözlerim derin uykuda,
Kimseli kimsesizlik dipsiz kuyu.
Kara toprak gün olur bizi sarsada.
Kimsenin değişmez huyu ve suyu...

Mehmet Demirel

( Kimseli Kimsesizlik başlıklı yazı Mecali tarafından 27.11.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.