Ölüm

Gönüller ayrılığın olacağını bilse
Aşkın koru bağrına düştüğünde ağlardı
Gözler hüznün vakitsiz geleceğini bilse
İlk bakışlar çağrına düştüğünde ağlardı

Gül bahçesi hazanın olduğunu bilseydi
Goncasına gülüne ağıt yakıp ağlardı
Yavru ceylan geride kaldığını bilseydi
Avcısının gözüne bakıp bakıp ağlardı

Tabut eğer içine gireni bilebilse
Taşıdığı değerin kıymetinden ağlardı
Toprağa düştüğünde açılınca ilk celse
Bağışlayıcı Rabb’ın himmetinden ağlardı

Ölüm korkularıyla arttıkça heyecanlar
İnsanoğlu hayatta gülmedim der ağlardı
Birer birer terk edip gidiverince canlar
Yaşarken değerini bilmedim der ağlardı

Coşari derki ölüm her canlıda mutlak son
Düşünceler ölüme taşındıkça ağlardı
Son nefesle bitmiyor hayatındaki vizyon
İnsan olan insanı düşündükçe ağlardı

05.01.2010 / Samsun

İbrahim COŞAR