Günler süzülürken nazlýca.

Gülüþler saklarken iç cebimizde.

Sevdikçe sevdiðimize bin piþman.

Sustukça tökezlediðimizin bilincinde.

Ve haykýrdýkça tövbe edeceðimizin bilincinde bile deðilken henüz.

Dalga boyu adamlarýn sakýndýðý;

Adam boyu dev dalgalarýn da

Sarýp sarmaladýðý…

Yakýndýkça dünden, öteler zaman;

Kanadýkça yürekten

Ýblis þerh düþer ölüme

Sonra da geçit vermez sancýlar,

Anadan üryan kepazeliðin gölgesinde

Hücum eder kara gövdene, sen yalan.

Kibirler sömürdükçe gerçeði

Hâsýl olan kaygýlar dumura uðrar gece vakti;

Örselenen çocukluðun ve gençliðindir;

Boykot eder kara treni

Ve okkalý gülüþlerinde þehrin

Kadýnlar peyda olur köþe baþý.

Yanýk türküleri de vardýr þehrin

Ve þehit düþen sokaklarýn kayýp tanrýsý

Sonra da izafi melekler dolar kalbine þehrin;

Þirretin ve þerrin lanetinden sana sýðýnýr halk

Yine yüksek ökçeli tebaanýn

Dokunaklý þarkýlarýnda

Birikir hüzün aryalarý;

Defolu þiirlerinde ölü þairin

Nüktedan bir seyir izlenir imge imge.

Dolar ve boþalýr yürek

Bazense sadece dolar

Ve infilak eder þehrin göbeðinde

Adýna þiir denen tebessümü çalar sonra da

Þehir sakinleri

Ve usulca gömerler þehrin surlarýn dibine:

Kanaviçe þarkýlar söylenir sessizce

Ayaklarýna kapanýr þehrin onca þiir;

Þiirler kümelenir deryalarýn gizeminde;

Gizemin de minvalinde demir alýr þair

Ölümüne kovalar þiirleri onca

Þehir sevdasýna yenik düþen…

Þiirden çalýntý bir dize sese gelir;

Aslýnda dize gelir þehrin sihri

Sonra da koyu bir tabaka hâsýl olur þiirin göbeðinde:

Doðmak üzeredir þiir

Þehre atýfta bulunan gölgeleri buyur eder

Her bir dizenin dibine;

Göbek baðýný keser kesmez ölür þair

Ve sahiplenir þiir

Derken anadan üryan çocuklar kaçýþýr

Gecenin ölü vaktine kan doðrayan

Gölgeleri yok etmek adýna.

Masumiyet seslenir uzaklardan;

Uzaklar kanar sakilce

Aslýnda þiir de kanar hem de nasýl:

Ýçin için kanar

Sonra o bile kanar ölü þairin yalancý kalemine:

Þiir de ölür þehrin birinde,

Þehir þakýr bu sefer;

Seslerin uðultusunda uyanýr Tanrý

Günahlarý sýralanan her þiiri kutsar bazý bazý

Hele ki pelesenk olmuþ acýyý boca ederken

Ýnsafa gelir binlerce þiir

Kardýkça imgeleri

Þair uyanýr günün birinde,

Demenin bedelini öder de öder

Ve özler sahibini her þiir.

Her þehir doyar da doyar yalnýzlýða;

Yalýn ayak ve gösteriþsizdir aslýnda tüm olup biten:

Ne þairdir ne de þehirdir üstüne alýnan:

Altý üstü ölümü bekleyen hecelerdir

Aþký kekeleyen

Sonra da susar kalem gecenin kör vakti…

Asla var olmamýþ bir þehirde

Ve gazeller duyulur istiflendikçe duygular;

Aðýtlar yakýlýr biteviye;

Ant içmekse aþka

Hepten yoksundur âlem;

Yoktur tadý artýk sevdalarýn,

Sevdalanan âþýklarýn gizemini buyur eden

Hangi þiirse susar

Girmeden aklýna aþkýn

Çeker gider bir bir heceler

Bin bir dilde resmedilse de

Kopmuþtur bir kez kýyamet;

Ne de olsa þiirdir þehrin alâmetifarikasý.