Her zaman yalnız kalır kabaların kabası
Mütevazi insanlar sevilir methedilir
Kendini beğenenler boşa gider çabası
Kötü alışkanlıktır alçaltır kibir gurur
Yücelmek isteyenler, tevazü edip durur
Faydalı işler yapan mükafatını görür
Hayırlı her evladı sever ana babası
Omuzlarda dolaşır kendini taşıyanlar
Üçten dokuza kadar nefreti boşayanlar
Saygıyı muhabbeti üşümez yaşayanlar
Yuvası sıcak olur yanmasa da sobası
Selamlaşmak sevgidir, mü’mine sünnet olur
Aza kanaat güzel bu cana minnet olur
Haline şükredene, dünya bir cennet olur
Kuru soğan bal olur, saray olur obası
Külüne muhtaç olur komşu komşuyu kollar
Elbirliği içinde kolay aşılır yollar
İğnesinden ipliğe müşterek olur mallar
Gidip gelir sürekli dirgen, tırmık, yabası
Der Mikdadi ne yazık kendimizi avuttuk
Değiştik son zamanlar birçok şeyi unuttuk
Maneviyattan koptuk, yanlış yolları tuttuk
Bencillik sardı bizi asrımızın vebası!
....Egoist olanların kaçınılmaz hebası
Şair Mikdat Bal